Η παρακμή

Αν γράφω ποιήματα είναι γιατί το ξέρω
Όλα τ' αλφάβητα του κόσμου έχουνε λιώσει
Όλες οι λέξεις κι όλ' οι στίχοι έχουν τελειώσει
Οι μέρες το κουτσό τους πόδι μού χτυπάει την πόρτα
Το λυσσασμένο σάλιο τους το γυάλινο τους γέλιο
Και τα ποιήματα
Τ' ασημικό που δε θα το πουλήσω
- Ποιος τ' αγόραζε; -
Μια προδομένη υπόθεση λοιπόν
Μια πλήρης ήττα.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Σκοτεινός έρωτας, 1977

Το άλογο

Αυτό το άλογο βοσκάει τους μέσα κάμπους
Κάποτε υψώνει τον λαιμό και τρώει το χόρτο μου.

Ποτέ μου δεν το είδα δεν το αντάμωσα
Η πεδιάδα του
φαντάζομαι είμ' εγώ
Κι η ευτυχία μου
Το ποδοβολητό του που ακούγεται
Χωρίς σκοπό στην πλούσια ερημιά μου.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Σκοτεινός έρωτας, 1977

Eσύ

Αν σε πω γκόμενα θα σ' αφανίσω
Αν σε πω αγάπη μου θ' αφανιστώ
Ηλεκτρικό πουλί στα χείλη της αβύσσου
Δάσος πυκνό που το περνάω σφυρίζοντας.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Σκοτεινός έρωτας, 1977

ουτοπία αναρχικού λούστρου

Καιρός δεν είναι να διανυκτερεύσει και η ουτοπία; Με την έστω παράλογη ελπίδα ότι κάποτε θα δει το φως της μέρας.

To παιδί στο μουσείο

Ένα παιδί κοιμάται στο μουσείο
Εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια.
Τα κόκκαλά του φρίξαν απ' το κρύο
Γεμίσαν τρύπες απ' το πείσμα του αμετάκλητου.

Ένα παιδί σηκώνεται τη νύχτα απ' το κρεβάτι του
Ανοίγει τις κουρτίνες στο φεγγάρι
Τ' άγριο φως το τρόμαξε υπνοβατεί στη στέγη
Λίγο ακόμα θ' ανεβεί στα σύννεφα
Λίγο ακόμα θα ξηλώσει τ' άμφια του Θεού.

Ψέματα ψέματα ένα παιδί κοιμάται στο μουσείο
Οι αιώνες κελαρύζουν μέσα του κρύο νερό
Οι αιώνες στα μηνίγγια του βουίζουν μέλισσες
Μυρμήγκια οι αιώνες γύρω από το στρώμα του
Λίγο ακόμα θα ξεσκίσει την κουρτίνα του ύπνου του
Θα σηκωθεί ν' αγκαλιαστούμε κλαίγοντας.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Σκοτεινός έρωτας, 1977

Ποιος έρχεται

Μια νύχτα κατεβαίνει απ’ τα μαλλιά σου
- Ή να ‘ναι η νύχτα που τινάζει τα μαλλιά της
Μπρος στον αστραφτερό καθρέφτη του άδειου της
Τη σκονισμένη τζαμαρία του σκοταδιού της;

Ποιος έρχεται
Ένας άγγελος με ρούχα χειμωνιάτικα
Κρυώνει αφάνταστα μες στη φυτεία των άστρων
Ποιος έρχεται
Ο άδολος Ιησούς που πίστεψε στο θαύμα
Κι έγινε είδωλο στο πάλκο τ’ ουρανού
Τρελά τηλέφωνα χτυπούν απ’ το υπερπέραν
Εμπρός εμπρός δεν απαντάει κανείς
Απόψε είν’ όλα έρμαια μιας ερήμωσης
Τα πράγματα ασυνείδητα στον παγερό τους ύπνο
Οι λάμπες πάνω αδιάφορες ψεκάζοντας το φως τους
Κι οι άνθρωποι κάτω απ’ τη γη :
Θηλάζοντας ναρκωτικά του φόβου τους
Ανοίγοντας ανύπαρκτες στοές προς τα πιο πέρα
Κοιτάζοντας με τυφλωμένα μάτια τα επικείμενα.

Και τα μαλλιά σου από αέρα βρόμικο
Κι εσύ αγέννητη στον γαλαξία του χρόνου

Κι αυτά και τ’ άλλα όλα χωνεμένα
Μες στην απάνθρωπη ευαισθησία του ποιητή.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Σκοτεινός έρωτας, 1977

Πίσω απ' τα μάτια μας

Πίσω απ' τα μάτια μας
Κουλουριασμένοι κι άφωνοι κοιτάζουμε
Τον κόσμο έξω
Σαν από φεγγίτες φυλακής.

Πίσω απ' τα μάτια μας
Στρώνουμε σχέδια μυστικά
Με τ' όπλο σημαδεύουμε και πυροβολούμε
Σαν από πολεμίστρες

Κι όταν βραδιάζει
Καθώς σε παραθύρια
Τραβάμε τις κουρτίνες βιαστικά
Κι ανάβουμε στο εσωτερικό τα φώτα.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι, 1973

Το ταξίδι των ωρών

Είναι κάποιες νύχτες μάταια θλιβερές
Και κάποιες μέρες
Π' αρμενίζουν μες στον χρόνο σα νωθρές
γαλέρες.

Πάντα κάποιοι ανέμοι νότιοι δυτικοί
Τις κυβερνάνε
Και χωρίς σκοπό σε πέλαγο πλατύ
κυλούν και πάνε.

Είναι πάλι κάτι ώρες αδειανές
Βουβές και κρύες
Που στα κύματα χορεύουν σαν τρελές
τρελές σχεδίες.

Κι είναι κάποιοι κουρασμένοι ναυαγοί
Που ως να πεθάνουν
Ονειρεύονται να φτάσουν σε μια γη
- Αλλά δε φτάνουν.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Το μεγάλο ταξίδι, 1971

Αντώνης Φωστιέρης

Αρχίζουμε σήμερα την ανθολόγηση του Αντώνη Φωστιέρη, ενός από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τρίτης μεταπολεμικής ποιητικής γενιάς ή γενιάς του "70 (τα τέσσερα ποιήματά του που έχουν ήδη δημοσιευτεί θα ενσωματωθούν σ' αυτή την παρουσίαση)

Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Σπούδασε νομικά. Εξέδωσε τα ποιητικά βιβλία : Το μεγάλο ταξίδι (1971), Εσωτερικοί χώροι ή τα είκοσι (1973), Ποίηση μες στην ποίηση (1977), Σκοτεινός έρωτας (1977), Ο διάβολος τραγούδησε σωστά (1981), Το Θα και το Να του θανάτου (1987), Η σκέψη ανήκει στο πένθος (1996), Πολύτιμη λήθη (2003), Ο ήχος του σφυγμού (2007), και Ποίηση 1970 - 2005 (συγκεντρωτική έκδοση), 2008.

Τα περισσότερα από αυτά έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, δανέζικα και ισπανικά. Εξέδιδε το περιοδικό Η νέα ποίηση και διηύθυνε την ετήσια έκδοση Ποίηση, σε συνεργασία με τον Θανάση Νιάρχο. Μετέφρασε ποιητικά βιβλία και συνέθεσε ανθολογίες. Από τον Ιανουάριο του 1981 εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό Η Λέξη.

Ανέστης Ευαγγέλου (1937 - 1994)

Ο Ανέστης Ευαγγέλου, ένας από τους καλύτερους ποιητές της γενιάς μας, χάθηκε νωρίς. Το ποίημά του αυτό όμως διανυκτερεύει απόψε. Διανυκτερεύει μαζί με τη μνήμη του, μαζί με την αγάπη του και την ισόβια αφοσίωσή του στην ποίηση.

Διαβάστε τα ποιήματα του Ανέστη. Τα λίγα που είναι δημοσιευμένα εδώ και τα πολλά στη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του. Το αξίζει.