tag:blogger.com,1999:blog-54336630782733343282024-03-13T14:30:04.616+02:00Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη που ονειρεύεταιUnknownnoreply@blogger.comBlogger5121125tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-20006398254959129802022-02-02T15:31:00.001+02:002022-02-02T15:32:56.310+02:00Προσφυγικό αγγελούδι<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEixRsUjovwmSh0Htd3-cjWJ4EoL_9UOzdehov3AG2Vecx24qoWDze7iwCg-U0ocQE5vPZb5QckmhLm_y_9YFCxkE9nbISKqliNRJZKjJaPMPCcBdA1Z6R4xCxMQN1iqaVltAfW8hqSwnYublrhAubMjX_KxOq9IG1l9yx8ppzeHmdxygG6uVtFe-n703g=s620" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="414" data-original-width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEixRsUjovwmSh0Htd3-cjWJ4EoL_9UOzdehov3AG2Vecx24qoWDze7iwCg-U0ocQE5vPZb5QckmhLm_y_9YFCxkE9nbISKqliNRJZKjJaPMPCcBdA1Z6R4xCxMQN1iqaVltAfW8hqSwnYublrhAubMjX_KxOq9IG1l9yx8ppzeHmdxygG6uVtFe-n703g=s400"/></a></div>
Κρατούσε το επτά μηνών αδερφάκι/
απ' τα ρούχα,μην πέσει στο κενό/
και καταπλακωθεί/
απ' τα χαλάσματα της βόμβας./
Μικρό κορίτσι της Συρίας/
μωρό κι αυτή πέντε χρονών/
μα η δύναμη και η καρδιά της σιδερένια/
την έσωσε απ' το μίσος του πολέμου./
Έγινε βάιραλ συγκίνησε τους πάντες/
μένοντας άστρο φωτεινό/
κι ο κόσμος συνεχίζει τη ζωή του/
με απάθεια.//
..........................................................................
<b>Σοφία Παπαχριστοφίλου//
από τη συλλογή Αναπνέοντας με λέξεις, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-86446183267636635282022-02-02T15:19:00.006+02:002022-02-02T15:19:42.418+02:00Εικόνες<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhqOH7RSLz_2wjEeBCznm4uiAcaTpMPVm_TkXAFIzPt0FcytaqlcSj4-MPowwEos_2MO1C-7zDCSo9vr4et1h-_Bbw0Ec1ZFn-8LmoC7zWF4DhHrrLpP3ESkXURao5TImHZTYkl6HtdFqTThLggDscZFMv4eueJUQ3L2R_NQYuNf5yZTg8F4i80FZnPJA=s400" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="285" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhqOH7RSLz_2wjEeBCznm4uiAcaTpMPVm_TkXAFIzPt0FcytaqlcSj4-MPowwEos_2MO1C-7zDCSo9vr4et1h-_Bbw0Ec1ZFn-8LmoC7zWF4DhHrrLpP3ESkXURao5TImHZTYkl6HtdFqTThLggDscZFMv4eueJUQ3L2R_NQYuNf5yZTg8F4i80FZnPJA=s400"/></a></div>
Εικόνες όμορφες από το πάρελθόν/
ιδανικών ερώτων κι εραστών για πάντα ξεχασμένες/
στης μνήμης τα ερμάρια κρυμμένες,/
κάποτε στα όνειρα μας έρχονται δειλά/
εκλιπαρώντας μια στιγμή την προσοχή μας,/
είκονες απ' το πρώτο σκίρτημα καρδιάς/
σαν τολμήρός αντίπαλος στον χρόνο που αργοσβήνε.
.............................................................................
<b>Σοφία Παπαχριστοφίλου//
από τη συλλογή Αναπνέοντας με λέξεις, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-21313343274754427482022-02-01T19:11:00.006+02:002022-02-01T19:12:33.226+02:00Εργόχειρο ημιτελές
Κεντώ τη μοναξιά μου/
με σταυροβελονιές δικές σου/
της όψης, της ανάσας, της μορφής σου/
που μου λείπει./
Αυτό το εργόχειρο/
ποτέ δεν θα τελειώσει.//
............................................................................
<b>Σοφία Παπαχριστοφίλου//
από τη συλλογή Αναπνεόντας με λέξεις, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-49886891558091711162022-02-01T14:01:00.004+02:002022-02-01T14:01:39.618+02:00Έκρηξη γεωμετρίας<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJ0WBRGEsBmpudYOInleCWUl09cCeldn2QFpg2lkksyuS_UhOP5TLsSNxYIqSgg0lFcNmiWfBfvva96XUIkp6lexxKFf68S4pTkeTiPBrtpIwEAwEqhxLprG9z9zqSzmGoaGM98PxGMsAuEjaDHtslTYewnY75Gp3GmWF8TgWziEWzjXSN8bO5wAvpxQ=s615" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="500" data-original-width="615" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJ0WBRGEsBmpudYOInleCWUl09cCeldn2QFpg2lkksyuS_UhOP5TLsSNxYIqSgg0lFcNmiWfBfvva96XUIkp6lexxKFf68S4pTkeTiPBrtpIwEAwEqhxLprG9z9zqSzmGoaGM98PxGMsAuEjaDHtslTYewnY75Gp3GmWF8TgWziEWzjXSN8bO5wAvpxQ=s400"/></a></div>
Κύκλοι, κύκλος/
η ζωή μου/
σε χρώματα πολλά/
και ακαθόριστα,/
γραμμές που τέμνονται/
με πείσμα. /
Στο κέντρο/
πάντα/
Εσύ//
........................................................................
<b>Σοφία Παπαχριστοφίλου//
από τη συλλογή Αναπνέοντας με λέξεις,2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-77625978358252216852022-01-27T13:54:00.005+02:002022-01-27T13:55:31.003+02:00Ξενιτιά<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgl2K2PD-CUy-nWhVrZCpYEVuiy-leTtwjTmK3F2khx71nyvlbQ8ETMxJ0Qb9VVVWdb8jIf2dA7paiUu04mHDQyIlv-qFZItur8EisWX8cxDAqCkKLq4bqIF6qUNBXjo09kCDsZ-sSy39FjBFh4HLG_hV3o43erBLBBcPbmMuIAIWtpU6PHVDW5Ymg9_A=s840" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="630" data-original-width="840" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgl2K2PD-CUy-nWhVrZCpYEVuiy-leTtwjTmK3F2khx71nyvlbQ8ETMxJ0Qb9VVVWdb8jIf2dA7paiUu04mHDQyIlv-qFZItur8EisWX8cxDAqCkKLq4bqIF6qUNBXjo09kCDsZ-sSy39FjBFh4HLG_hV3o43erBLBBcPbmMuIAIWtpU6PHVDW5Ymg9_A=s400"/></a></div>
Εδώ στην ξενιτειά, κάθε βράδυ/ τα όνειρα με στέλνουν στην πατρίδα/ κι έπειτα, σκεπάζουν την εικόνα της/ κύματα σκούρα χωρίς επιστροφή//
...........................................................................
Δεν ξέρω τα σημάδια των ονείρων,/ αλλά μαθαίνω τα σημάδια στην ψυχή/ που όλο βαθαίνουν σε μία ανοιχτή πληγή/ και μ΄ έκαναν να νιώθω γρανάζι μηχανής/ που, ως λένε, πρέπει να' ναι καλοκουρδισμένη//
........................................................................
Βυθίζομαι σε επιβεβλημένη μοναξιά,/ δεν έχω φίλους ούτε στην ανάγκη,/ δεν έχω καν γνωστούς, παρέα μου η σιωπή//
...........................................................................
Εδώ γνώρισα την υπομονή, το πείσμα,/ την κρυμμένη δύναμη στα σωθικά μου./ Γκρεμίζω της επιστροφής τα όνειρα/ και δέχομαι σταδιακά το όπου γης πατρίς//
........................................................................
Κάπου βαθιά/ σε κείνη την πληγή του νόστου/ κρύβεται η μυρωδιά του θυμαριού,/ η αύρα του Αιγαίου, το χρώμα των Κυκλάδων,/ τα πρώτα χτυποκάρδια του έρωτα/
............................................................................
Είναι φορές πατρίδα που δεν έχεις όνομα,/ αλλά ξέρω ότι θα είσαι πάντα εκεί./ Με περιμένεις όπως οι πιστοί ερωτευμένοι/ που αρπάζονται από μια χίμαιρα για να μπορέσουν να υπάρξουν/
ή/
όπως το γκρίζο τ΄ ουρανού, που διαπερνώ/ για να αντικρίσω το γαλάζιο και τον ήλιο σου/
τις νύχτες που τα όνειρα με φέρνουνε κοντά σου//
........................................................................
<b>Γιώργος Δουατζής//
από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-81522824388966678312022-01-27T12:18:00.005+02:002022-01-27T12:18:55.762+02:00Χριστούγεννα<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3UY3crmKlPQKH7JoYWlF-n8f0w8xN0tp221mBmYaCwDRhdy5DQgT1G2bno5C0d_X9g5oWwuoCu4ua13m2Lh_qGank0kgk3cnrsBNsU1MkURDHSWVnsa2WimdLN8ncGIXXc0khkeb9PUrJ_MOMmPS4XcDLXF2pdVEU8thIMvrlO3MB9K3DRn_BlJ4hsg=s1920" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3UY3crmKlPQKH7JoYWlF-n8f0w8xN0tp221mBmYaCwDRhdy5DQgT1G2bno5C0d_X9g5oWwuoCu4ua13m2Lh_qGank0kgk3cnrsBNsU1MkURDHSWVnsa2WimdLN8ncGIXXc0khkeb9PUrJ_MOMmPS4XcDLXF2pdVEU8thIMvrlO3MB9K3DRn_BlJ4hsg=s400"/></a></div>
Θυμάμαι κάποτε,/ μόλις μια ανάσα χρόνου πίσω,/ τραγουδούσα ανέμελος των Χριστουγέννων κάλαντα/ σε ευπρόσωπες ανθρώπων γειτονιές/
-όπου και μοσχομύριζαν μελομακάρονα,/ κουραμπιέδες και γιορτινά εδέσματα-/
ασφαλής, αμέριμνος, με τρίγωνο στο χέρι,/ σ’ ολάνοιχτες πόρτες νοικοκυριών,/ με τσέπες που κουδούνιζαν πενηνταράκια και δραχμές//
...............................................................................
Τώρα,/ βλέπω τον φόβο στους γονείς/ που συνοδεύουνε παιδιά εξίσου φοβισμένα,/ σε γειτονιές απρόσωπες, τσιμέντου,/ σε σφαλισμένες πόρτες, κάμερες ασφαλείας/ και συναγερμούς,/ κι ώριμος άντρας πια,/ αναρωτιέμαι πώς άφησα/ κι άλλαξε τόσο δραματικά ο κόσμος/ και πώς ψελλίζουν τα παιδιά/ «καλήν ημέρα άρχοντες»/ σε ώτα μη ακουόντων...//
..............................................................................
<b>Γιώργος Δουατζής//
από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-84180125325068013242022-01-27T12:06:00.004+02:002022-01-27T12:07:45.253+02:00Δυο μέτρα γης<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi8_R85TL4A4AoKGf2W4d6zHI1qVIn_ZEVHQOeeSzrA6nuqtINfVC1uXlZDPqPbVvaZpG2YZviO6gm8-I1OXSxOvfs1t4f2t6-HOEwEfF650TBDesAsotXmk-Bx8igkOiUH6Nfe6n_5amBzPhmcy8hl4rjL5yjGi59fKfwoDy3PePj89NxyHxOaZC04rg=s900" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="601" data-original-width="900" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi8_R85TL4A4AoKGf2W4d6zHI1qVIn_ZEVHQOeeSzrA6nuqtINfVC1uXlZDPqPbVvaZpG2YZviO6gm8-I1OXSxOvfs1t4f2t6-HOEwEfF650TBDesAsotXmk-Bx8igkOiUH6Nfe6n_5amBzPhmcy8hl4rjL5yjGi59fKfwoDy3PePj89NxyHxOaZC04rg=s400"/></a></div>
Το φως μιας αστραπής/ η διάρκεια της ζωής/ και τρέχουν οι αιώνες//
..............................................................................
Κι εσύ ισόβια αφελής,/ αναρωτιέσαι τι ζητούν οι μαριονέτες/ που με πολέμους απειλούν,/ σπορές θανάτου, πόνου, συμφοράς,/ που αλωνίζουν στεριές και θάλασσες,/ σπέρνουν μίσος κι απώλειες,/
μπουκώνουν με στείρες υποσχέσεις/ φανατισμένους και ηλίθιους υποτελείς//
................................................................................
Ηγετίσκοι αλλόφρονες,/ έρμαια παραλογισμού,/ μιλούν για μοιρασιές του τίποτα/ στον κόσμο των θνητών//
................................................................................
Ξεχνούν πως τους αναλογούν/ -όπως σε όλους μας-/ δυο μέτρα γης για να ταφούν//
................................................................................
<b>Γιώργος Δουατζής//
από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-27106659090055403522022-01-26T15:28:00.001+02:002022-01-26T15:29:20.374+02:00Τεφτέρια <div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgQkAFeIHMo80Fc5SsUfx8iGfr74YWJQuEc9hkkq1TRFA9CbTfd50UMGxzNyotIw-mlNgRfs02mzNxEh6T1WS6nVeBrEqTMNkH5pj0Lz0tGRxTWCBjdPjMtwl0Z6xaXdpFJFR56EWvst5mDwUd_AzSqj2yjqQXvQDHQ4tMKX48bFxadKTwMwUFFoo4t3w=s620" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="349" data-original-width="620" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgQkAFeIHMo80Fc5SsUfx8iGfr74YWJQuEc9hkkq1TRFA9CbTfd50UMGxzNyotIw-mlNgRfs02mzNxEh6T1WS6nVeBrEqTMNkH5pj0Lz0tGRxTWCBjdPjMtwl0Z6xaXdpFJFR56EWvst5mDwUd_AzSqj2yjqQXvQDHQ4tMKX48bFxadKTwMwUFFoo4t3w=s400"/></a></div>
Έγραφα παιδιόθεν σε κάτι χοντρά τετράδια/ σαν τα τεφτέρια των παλιών μπακάληδων,/ εκεί που έγραφαν τα χρέη πελατών/ πριν τους σκοτώσουνε τα σούπερ μάρκετ//
................................................................................
Γέμιζα τα τετράδια/ με βερεσέδια ενοχών, πόνους απωλειών,/ έρωτες, όνειρα, μπόλικη τρυφεράδα,/
με τον παράδοξο, ως έλεγαν, τρόπο/ που έβλεπα πράγματα και ανθρώπους//
................................................................................
Βρέθηκαν σε κάτι κάδους ανακύκλωσης/ εκείνα τα -ισοβίως- εφηβικά τεφτέρια μου/
Δεν έμαθα ποτέ/ αν έγιναν αφίσες πολυεθνικών/ ή και πολιτικών κομμάτων,/ χαρτοπετσέτες λαίμαργων,/ περιτύλιγμα δώρων ευγενικών,/ ερωτική επιστολή παρθένας/ που καίει ο πόθος το κορμί της/ ή έγγραφο διαταγής: Ανοίξατε πυρ/
Μα, σ' όλα αχνοφαινόταν η γραφή:/ Σαν μεγαλώσω θα γράψω ποιήματα αληθινά//
................................................................................
Δεν ξέρω ακόμα αν μεγάλωσα,/ αλλά η Ποίηση δεν άφησε ποτέ/ να βυθιστεί σε πλήξη ή ανία η ζωή μου./ Επίσης πάντα γνώριζα/ πως ήταν μια λέξη αρκετή/να φύγω σε σύμπαν ακριβό/ με πίστα απογείωσης τα ταπεινά τεφτέρια./ Δεν ξέρω αν τα ποιήματα ήταν αληθινά,/ το βέβαιο είναι πως ήτανε πραγματικά//
................................................................................
Α, τα ταπεινά εφηβικά τετράδια/
πόσο πόνο ανθρώπινο/
λύπες, χαρές και καθυψώσεις φέρουν…//
................................................................................
<b>Γιώργος Δουατζής//
από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-87255289170816170342022-01-26T11:55:00.000+02:002022-01-26T11:55:05.239+02:00Εφαλτήριο<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhnz0ux0KS91yYD8z9SJxtU4Kl84djauxJA7f8XsW1qwKaiVIRhgCQLnhtp6USUzgGFunAda25vVTSoNLTXjeWa_kl4tW7t8Lk8k9WUNYs0HXJ_afxMXmJdD9V2SD1HmLZ3aRIyPxXUjppIjcdvePAouk6E9c2-biODXqv5ONm7CLLfwJjtxeymdc0wiQ=s300" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="168" data-original-width="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhnz0ux0KS91yYD8z9SJxtU4Kl84djauxJA7f8XsW1qwKaiVIRhgCQLnhtp6USUzgGFunAda25vVTSoNLTXjeWa_kl4tW7t8Lk8k9WUNYs0HXJ_afxMXmJdD9V2SD1HmLZ3aRIyPxXUjppIjcdvePAouk6E9c2-biODXqv5ONm7CLLfwJjtxeymdc0wiQ=s400"/></a></div>
Την Ποίηση/
δεν θα την βρεις στις στιχοπλοκές/
και σε ορθοτεχνίες επιτήδειων λεξιλάγνων/
στην εν ψυχρώ ροή των λέξεων άνευ Λόγου/
στην άγνοια αυτοχρισμένων ποιητών/
σε νοθευμένα γράμματα/
και σε θολά νοήματα των ανικάων/
δεν θα τη βρεις σε πανηγύρεις/
εγωπαθών και λαθρεπιβατών/
ούτε σε όσους πεζογραφήματα στοιχίζουν//
...............................................................................
Θα κρίνει εκείνη πότε θα σε βρει/
αφού προηγηθεί σκληρή δουλειά/
πολύωρα του νου ταξείδια/
άπειρες τρικυμίες της ψυχής/
πάμπολλα νυχτοκάματα/
ώσπου να γίνει πλάστελίνη/
με αίμα και ιδρώτα ο γρανίτης//
..............................................................................
Τότε θα δεις/
οι λέξεις είναι εφαλτήριο/
ώστς να φτάσεις πέρα απ' αυτές/
στην πεμπτουσία πραγμάτων της ζωής/
εκεί που βρίσκεται η Ποίηση πραγματικά//
..............................................................................
<b>Γιώργος Δουατζής//
από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-26412135614786062632022-01-24T19:07:00.004+02:002022-01-24T19:11:26.445+02:00Άχνα<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgwmK9ABs4PnaBP0SuQvILATx8ux6Fiov8LjvJgnKmYHPuA57CnGN9iWI6Pa75nOHGM-4Fl9tx23snxTsWRsA6jfposfzmrb9VMN6REE-DRqgpa9ebA9sw-ZFSyQNxmnYoUwN9Do7kcAkMtFGCkNEDiqlSayxEObMWqxdKfD21qLKl4y_VDsjakD9Hwtw=s1200" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1200" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgwmK9ABs4PnaBP0SuQvILATx8ux6Fiov8LjvJgnKmYHPuA57CnGN9iWI6Pa75nOHGM-4Fl9tx23snxTsWRsA6jfposfzmrb9VMN6REE-DRqgpa9ebA9sw-ZFSyQNxmnYoUwN9Do7kcAkMtFGCkNEDiqlSayxEObMWqxdKfD21qLKl4y_VDsjakD9Hwtw=s400"/></a></div>
Sylvia Plath
...............................................................................
Το ποίημα είναι η άχνα της εκπνοής του ποιητή/
σ' έναν αρχέγονο καθρέωτη/
όπου χαράζει στίχους με το δάχτυλο/
κι όταν αφανιστούν από τον άνεμο/
βλέπει ολόγυμνο τγο πρόσωπό του.//
................................................................................
<b>Γιώργος Δουατζής//
από τη συλλογή Χάρτινοι απόγονοι, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-3901741570608650062022-01-21T12:05:00.003+02:002022-01-21T12:07:01.301+02:00Κύκνειον άσμα<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEha_E9HX-UE0dVGpXrCcx4A_kJpLFeE549ogwAh9TKYuV_kCRL8GPi3Al6hq0tXTIC4j5Ez8THzMCCLQFBRGOL9WPO41dHh_lnttxY7qAE5wz3J-xRocjEZ1Jo_WatMUHmkfSX0rLIaCjDfwpoJoegpFMJOBYcoOsoY91E6duOAlYyo9ViDbnANWM2UNg=s584" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="392" data-original-width="584" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEha_E9HX-UE0dVGpXrCcx4A_kJpLFeE549ogwAh9TKYuV_kCRL8GPi3Al6hq0tXTIC4j5Ez8THzMCCLQFBRGOL9WPO41dHh_lnttxY7qAE5wz3J-xRocjEZ1Jo_WatMUHmkfSX0rLIaCjDfwpoJoegpFMJOBYcoOsoY91E6duOAlYyo9ViDbnANWM2UNg=s400"/></a></div>
Κάποτε έγράψε ένα μεγάλο ποίημα./
Βραβεύσεις/
συνεντεύξεις/
κριτικές./
Έπειτα σώπασε οριστικά./
Μάταια πάσχιζε/
νύχτες ολόκληρες/
να ξεπεράσει/
μια φορά τον εαυτό του./
Ένα πρωί παρέδωσε τα όπλα./
Βγήκε στους δρόμους γυμνός./
Τουλάχιστον/
δεν έτρεμε τον θάνατο./
Είχε πεθάνει εδώ και ένα ποίημα.
..............................................................................
Χάρης Μελιτάς//
από τη συλλογή Τέσσερις ενοχές,2021Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-11468225962864579402022-01-20T23:57:00.002+02:002022-01-20T23:58:55.670+02:00Ελάσσονες <div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg0Ol6TbkVD8TT4DFOrWTYPE0LnoGU7Z93wCEQVLYA3dsviAOVfUuTWfW9qJ9qflw3wvJ5Geu4ymvGaBPSIS5qfinDZnh2VL6FC9aO5vQyGBK9dQ3B2PROsT_8HCvsma60Ll_2yvVMDOrsxa36ecbFRRnAIz8-y56le-8d5ok0KxU9j3Wt0qEzUgwdB9A=s287" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="176" data-original-width="287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg0Ol6TbkVD8TT4DFOrWTYPE0LnoGU7Z93wCEQVLYA3dsviAOVfUuTWfW9qJ9qflw3wvJ5Geu4ymvGaBPSIS5qfinDZnh2VL6FC9aO5vQyGBK9dQ3B2PROsT_8HCvsma60Ll_2yvVMDOrsxa36ecbFRRnAIz8-y56le-8d5ok0KxU9j3Wt0qEzUgwdB9A=s400"/></a></div>
Εκ πεποιθήσεως/
με θέλγουν οι ελάσσονες./
Οι κλίμακες της μουσικής/
οι τόνοι των χρωμάτων/
οι ποιητές προπάντων./
Αυτοί που ξέρουν/
πως θα λιώνουν εσαεί/
στο χώμα μιας φτηνής ανθολογίας/
κι εντούτοις ρίχνονται γυμνοί/
στις θάλασσες του ανείπωτου/
να μετρηθούν με το θεριό/
της αυταπάτης./
Δεμένοι στο κατάρτι /
του ανεκπλήρωτου/
νύχτες ατέλειωτες/
δολώνουν αστραπές/
μήποως συλλάβουν/
επιτέλους έναν στίχο./
Ας νιώθουν πως οι λέξεις/
ξημερώματα/
θα επίστρέψουν ασφαλείς στο λεξικό/
τροφή για το επόενο/
ποίημα που διαφεύγει.//
.........................................................................
<b>Χάρης Μελιτάς//
από τη συλλογή Τέσσερις ενοχές, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-52252695920279407502022-01-19T13:38:00.000+02:002022-01-19T13:38:54.045+02:00Η φωνή<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJcZhQyD3v3yeLDZuTz8Ix4PmifbMFF9_augvatJ7y5BJccrQmqPvQJcUrhwYeNCP7zdvfZzdJ9oMPVSB7H34tZPgf77U9xd076EYXqWGeFefpefwXFUlNPBcMzb0QZOzTbBT7RAGbB4KGMC2PzGWwVdgR5OZVXyWqF6pO3riEeU9KHtuiQ43BhBaWnA=s630" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="630" data-original-width="456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjJcZhQyD3v3yeLDZuTz8Ix4PmifbMFF9_augvatJ7y5BJccrQmqPvQJcUrhwYeNCP7zdvfZzdJ9oMPVSB7H34tZPgf77U9xd076EYXqWGeFefpefwXFUlNPBcMzb0QZOzTbBT7RAGbB4KGMC2PzGWwVdgR5OZVXyWqF6pO3riEeU9KHtuiQ43BhBaWnA=s400"/></a></div>
Κόκκινο/
είπε η φωνή/
στην αποβάθρα./
Δώστε μου λίγο κόκκινο ν'αντέξω./
Χαλάει ο καιρός του λιμανιού/
σε λίγο το γαλάζιο θα παγώσει/
παλίρροια δεν έρχεται ποτέ/
υπάρχουν κόκαλα σε τούτη την ακτή/
στεγνώνουν αργά και ξεθωριάζουν/
Ούτε φιλί μπορεί να τ' αναστήσει./
..............................................................................
Κόκκινο/
είπε η φωνή/
στους επιβάτες/
που λάθρα σαν στοιχειά ακολουθούσαν/
με μάσκες από όνειρα σκισμένα./
Τι με κοιτάτε απ' τις άγονες ρωγμές;/
Με ζώνουν κιόλας οι νιφάδες της σιωπής./
Δώστε μου λίγο κόκκινο/
να με πυροβολήσω//
.............................................................................
<b>Χάρης Μελιτάς//
από τη συλλογή Τέσσερις ενοχές, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-28443975609058036502022-01-15T23:07:00.004+02:002022-01-15T23:08:41.998+02:00Προνομιούχος<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj-yCqRoL5ZJyHFyhqfgQqlmx5kMGU8M0swlWO_YUn7cP12E0rCBy1Cxvx90Ed1yQL73jIUsBtTk4OSUpzwB3HIGhKzU9vQReBD7LqMGcn-a0lBpcvGp-bO7L5ciThcfUKBUyg3Mc7qWyVRlBodGShTDTYAvHsKY6M0YNOpp2qFCHyaEdXA1wWPL4FLlw=s1920" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEj-yCqRoL5ZJyHFyhqfgQqlmx5kMGU8M0swlWO_YUn7cP12E0rCBy1Cxvx90Ed1yQL73jIUsBtTk4OSUpzwB3HIGhKzU9vQReBD7LqMGcn-a0lBpcvGp-bO7L5ciThcfUKBUyg3Mc7qWyVRlBodGShTDTYAvHsKY6M0YNOpp2qFCHyaEdXA1wWPL4FLlw=s400"/></a></div>
Μεγάλη τύχη/
είπε ο ισοβίτης./
Εδώ είμαι ακόμα ζωντανός./
Μπορώ να γεύομαι το φως απ' τον φεγγίτη/
να εξομολογώ τους δεσμοφύλακες/
να καταστρώνω σχέδια διαφυγής/
ν' αποστραγγίζω τις αόρατες πληγές μου/
στο σκοτάδι.//
............................................................................
Απ' έξω ζούνε μόνο πεθαμένοι.//
.........................................................................
<b>Χάρης Μελιτάς//
από τη συλλογή Τέσσερις ενοχές, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-52586477335489436532022-01-15T13:25:00.005+02:002022-01-15T13:26:31.347+02:00Ανακαίνιση<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgY0MeoZQOrlYdd51AmUgkDmtjftD4TVv7MqRK37v7f0D3MIHykIY85vKB5QXLJlk1oSMD3oPST1W385c0g13mitv8PKPLAES6qmgWVkqR345mvbL_alD8lYvkJTY0BPOJksl8JVzPpBRU7z4uN8U_CbhAQxFb4ieNyOI1l90yb8gRF3g0uQzS5B3Q2GQ=s750" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="563" data-original-width="750" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgY0MeoZQOrlYdd51AmUgkDmtjftD4TVv7MqRK37v7f0D3MIHykIY85vKB5QXLJlk1oSMD3oPST1W385c0g13mitv8PKPLAES6qmgWVkqR345mvbL_alD8lYvkJTY0BPOJksl8JVzPpBRU7z4uN8U_CbhAQxFb4ieNyOI1l90yb8gRF3g0uQzS5B3Q2GQ=s400"/></a></div>
Θέλω ν'αλλάξω/
όλους τους καθρέφτες μου./
Έχουν γεράσει.//
.........................................................................
<b>Χάρης Μελιτάς//
από τη συλλογή Τέσσερις ενοχές, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-64405894700198701922022-01-08T21:54:00.003+02:002022-01-08T21:54:59.740+02:00Ίλιγγος<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiiBHG2Hu8y0dp-AEwCH0SYAhjHWkHo8t63gsly5u2P1AXga8TW6LbItbwoL8E2bWsZTixADZlAFnehT0p2L-9u3wSBUJpiwq8q82kISBOxiAtmnikhltvHMrcjFAl9mES5zR99TDh_wYP-BaO6cmj2s-AYCVnDLZIU08Ag3MPlZQ0Gw880VYrMEsJhjw=s632" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="420" data-original-width="632" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiiBHG2Hu8y0dp-AEwCH0SYAhjHWkHo8t63gsly5u2P1AXga8TW6LbItbwoL8E2bWsZTixADZlAFnehT0p2L-9u3wSBUJpiwq8q82kISBOxiAtmnikhltvHMrcjFAl9mES5zR99TDh_wYP-BaO6cmj2s-AYCVnDLZIU08Ag3MPlZQ0Gw880VYrMEsJhjw=s400"/></a></div>
Τι ευγενικό εκ μέρους σου./
Απότομα, βέβαια, αλλά τουλάχιστον/
έγκαιρα μ’ άφησες να πέσω,/
προτού ανέβω ακόμα πιο ψηλά,/
παράτολμος κι αδέξιος μουσικός/
σε νότες φευγαλέων αστεριών.//
.............................................................................
Πάλι καλά ─ χτύπησα λίγο μόνο./
Σηκώθηκα γρήγορα κι αναγνωρίζω/
ότι έτσι γίνεται συνήθως. Τελεία και παύλα.//
..............................................................................
Γιατί όμως, τόσους μήνες μετά,/
να υποφέρω ακόμα από ιλίγγους;//
.........................................................................
<b>Νίκος Παπάνας//
από τη συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-16925712718925047872022-01-08T21:46:00.004+02:002022-01-08T21:46:21.525+02:00Carpe noctem<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgLn-dEWrEkJp-B3qdPIsGyecHRhVm1h85j5LYCa9hcCUdl98hZNIETJsNrVPmEwswghSm3vFGdKvTRShrBJtyQ99dh77q5wgfVm2NDDj5RFRcYvLyBuYS5G6g2MPPG4HNlqmZipN2CBywszSpLvkCH90APRVF7ybm7lvqaIPOiUsqWlWpIlIHHJQIBLQ=s840" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="630" data-original-width="840" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgLn-dEWrEkJp-B3qdPIsGyecHRhVm1h85j5LYCa9hcCUdl98hZNIETJsNrVPmEwswghSm3vFGdKvTRShrBJtyQ99dh77q5wgfVm2NDDj5RFRcYvLyBuYS5G6g2MPPG4HNlqmZipN2CBywszSpLvkCH90APRVF7ybm7lvqaIPOiUsqWlWpIlIHHJQIBLQ=s400"/></a></div>
Αν ο τίτλος μου σας παραπέμπει/
σε κάποιο θεότρελο πάρτι,/
φοβάμαι ότι θ’ απογοητευθείτε./
Δεν έχω κοκτέιλ, χορό και μουσική./
Ουσιαστικά δεν έχω ούτ’ εσένα/
─ ας μην κοροϊδευόμαστε.//
...........................................................................
Τουλάχιστον, όμως, μπορώ να σε σκέφτομαι,/
να ξανακούω τις συζητήσεις μας,/
ν’ ακούω κι άλλες νέες που δεν έγιναν/
(κι ούτε θα γίνουν),/
να σου μιλώ μ’ ένα χαζό χαμόγελο,/
ποδοπατώντας την απουσία,/
να σου μιλώ, μα όχι πια με λυρική φωνή ─/
γυμνή η ψυχή μου να τυλίγεται/
σ’ αυτήν τη λευκή σελίδα που όλο γεμίζει/
τρεμάμενα γράμματα/
στο χρώμα της νύχτας.//
...........................................................................
<b>Νίκος Παπάνας//
από τη συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια, 2021
</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-69068703016950358212022-01-08T21:34:00.004+02:002022-01-08T21:56:25.202+02:00Έμαθα μαζί σου<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiLqUdJp6HOlMEvmMPLd3sbU1lV3NrZqcfJ1mdvr9FBU6t1Y81iKQgdCeP7PGc03drfYOD79GEWuRTqNVlEQXjS8rnEWU45HPGEDEAOE6eoDnVe40NHk8dPDp5pW84jC1ZfFKNJ2V8s4lRa-wK_bEZDBggJv9sxUjKSm1nW-fv_IVHFX1xLK36JuCEuCg=s792" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="792" data-original-width="660" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiLqUdJp6HOlMEvmMPLd3sbU1lV3NrZqcfJ1mdvr9FBU6t1Y81iKQgdCeP7PGc03drfYOD79GEWuRTqNVlEQXjS8rnEWU45HPGEDEAOE6eoDnVe40NHk8dPDp5pW84jC1ZfFKNJ2V8s4lRa-wK_bEZDBggJv9sxUjKSm1nW-fv_IVHFX1xLK36JuCEuCg=s400"/></a></div>
Έμαθα μαζί σου πώς είναι να περιφέρεται, φορώντας ένα φριχτό κουρελιασμένο σεντόνι, σ’ όλες τις κάμαρες της ψυχής μου, να μου τρίζει τα κίτρινα δόντια του, κι ασταμάτητα να με τρυπά με χιλιάδες καρφίτσες το ανομολόγητο δίλημμα.//
............................................................................
Έμαθα μαζί σου να κρατώ ευλαβικά σ’ ένα σκαλιστό παλιό πειρατικό σεντούκι τα λάφυρα της προσμονής.//
........................................................................
Έμαθα μαζί σου πως τα λόγια που δεν είπαμε δε χάνονται, πεισμώνουν, και μεταμορφώνονται στα πιο αγκαθωτά, μα και πιο κόκκινα, τριαντάφυλλα.//
................................................................................
<b>Νίκος Παπάνας//
από τη συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-8530012326954891232022-01-08T21:24:00.006+02:002022-01-08T21:25:41.607+02:00Το ρολόι μου<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEijok30qIbH6rBIQOO4A_POaXs63KxFGykx7LXEGDUaZSN0NiCSQS58ttccnG_2N8xkABcH7Pi5VRo4T4LQVL6602kJ8muBTrhqkp_LI3a8aNJ-se4Jhom89Ag1Y6zCnreRexC6bSJCwVbPbl-ew9S7M4eeSpSmJn29_TLdT3o2jtba1kcXJsWmYuE9oA=s1476" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="940" data-original-width="1476" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEijok30qIbH6rBIQOO4A_POaXs63KxFGykx7LXEGDUaZSN0NiCSQS58ttccnG_2N8xkABcH7Pi5VRo4T4LQVL6602kJ8muBTrhqkp_LI3a8aNJ-se4Jhom89Ag1Y6zCnreRexC6bSJCwVbPbl-ew9S7M4eeSpSmJn29_TLdT3o2jtba1kcXJsWmYuE9oA=s400"/></a></div>
Το ρολόι μου/
το κουρντίζω κάθε μέρα./
φοβάμαι μη σταματήσει.//
.............................................................................
Οι δείκτες του μου θυμίζουν τα χέρια σου./
Εννέα και τέταρτο:/
Θέση μπαλέτου.//
..........................................................................
Άψογο το κυκλικό του σχήμα./
το φιλοτέχνησαν οι θύελλες/
σαν την τρομαχτική ομορφιά σου.//
..........................................................................
Αφουγκράζομαι το χτύπο του./
πώς θ’ ακουγόταν η ανάσα σου,//
αν ήσουν εδώ;//
.............................................................................
Το φορώ πολύ σφιχτά./
δεν ωφελεί ─/
δε νιώθω το άγγιγμά σου.//
.............................................................................
Το βγάζω πάλι,/
το κρατώ και το κοιτώ:/
Είναι πρόσωπο, είναι πράγμα, είναι πρόσωπο.//
..........................................................................
Ωστόσο, το κουρντίζω κάθε μέρα/
το ρολόι μου.//
..........................................................................
<b>Νίκος Παπάνας//
από τη συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-86518349683985823472022-01-08T21:05:00.002+02:002022-01-08T21:05:14.461+02:00Ανεξημέρωτο φιλί<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi8TsPb_gyVNS1WOjEkkWqKiDmoYo5YhSF-N-DaDjqlH1yiZ_xJvlEDtTXcUkjUUGm2Wwfk2_dLSObd7gZzJ9Se6AADfpB91u0XwsgNEt6gmkSo4GHAmYpFH3a4bbXdVlu6GTEr520iog0cKmA5d9qI2kWgSme-sw6hN95F1GhAHQFoDiiFjMmeClwFaw=s937" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="937" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi8TsPb_gyVNS1WOjEkkWqKiDmoYo5YhSF-N-DaDjqlH1yiZ_xJvlEDtTXcUkjUUGm2Wwfk2_dLSObd7gZzJ9Se6AADfpB91u0XwsgNEt6gmkSo4GHAmYpFH3a4bbXdVlu6GTEr520iog0cKmA5d9qI2kWgSme-sw6hN95F1GhAHQFoDiiFjMmeClwFaw=s400"/></a></div>
Ανεξημέρωτο φιλί, σπαθάτο βλέμμα,/
ευγενικός κεραυνός.//
...........................................................................
Πάλι κερδίζεις και με κερδίζεις./
Πάλι χάνω και τα χάνω.//
...........................................................................
Χλωρό λιβάδι σ’ άλλο ημισφαίριο,/
υπερηχητικός καλπασμός.//
............................................................................
Ανεξερεύνητο φιλί, πεσμένη γέφυρα,/
βροχή απαγορευμένα ροδοπέταλα.//
............................................................................
Πώς μαγνητίζεις τα πόδια μου;//
............................................................................
Ακούραστα σ’ αναζητούν,/
θαρρείς κι επιμένουν να χαίρονται/
που οι πέτρες τα ματώνουν/
σ’ αδιέξοδα μονοπάτια./
............................................................................
<b>Νίκος Παπάνας//
από τη συλλογή Σε ανακηρύσσω νικήτρια, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-41156825130443826312022-01-01T19:28:00.006+02:002022-01-01T19:29:24.560+02:00Στην εκπνοή <div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjA6m49R62gVreJJL6R4PuCge6gHrfYk9djBJ7qg7lEhFr6wI-_n25MK3oZf5ixtUR2FEYhYEOs9tY2sK3E6cOsF6vJUmCvJzvycZYDILj0wWa4ImATcjFFmuSvdUR5spDisjL3TKevETLac4tp7Z1ws9ngL-WlXhSU4rXVkQ0WGNjeOiKmEwSVfLUYPA=s1920" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1080" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjA6m49R62gVreJJL6R4PuCge6gHrfYk9djBJ7qg7lEhFr6wI-_n25MK3oZf5ixtUR2FEYhYEOs9tY2sK3E6cOsF6vJUmCvJzvycZYDILj0wWa4ImATcjFFmuSvdUR5spDisjL3TKevETLac4tp7Z1ws9ngL-WlXhSU4rXVkQ0WGNjeOiKmEwSVfLUYPA=s400"/></a></div>
Οι πόλεις κάποτε τελειώνουν/
Το ίδιο και η θλίψη/
Κανείς δεν μένει για πάντα σιωπηλός/
Θα έπρεπε να φέρω έναν/
εδώ μπροστά σας/
Κάποιον που σαγηνεύτηκε/
από τον τρόμο/
κι όμως διέσχισε όλους τους δρόμους/
χωρίς ποτέ να μάθει ποιος/
ήταν ο σωστός//\
.............................................................................
Δεν έχει νόημα/
Ακόμα και το τέλος φαντάζει δύσκολο//
..........................................................................
Φεύγοντας θα φυτέψω έναν σπόρο/
Ίσως βρεθεί και γι’ αυτόν λίγο νερό//
..........................................................................
<b>Μαρία Κουλούρη//
από τη συλλογή Αστικό ελάφι, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-4277682859334987582022-01-01T19:21:00.003+02:002022-01-01T19:21:17.729+02:00Φυσική ιστορίσ<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGBkHG11Ezw5upjil2PF52XLsR2uk5tITVz1c9lfThLhhE_HkpM3y7KvyCew2LdqYYw9_Y_gbBqoQew7BxofT2SiaR8aGMzjJm_lkPmU6h9Ipm5QlWxEOYGRkJmnKSSItxyISVuSNPKcnDK7qtUg6MlEf6Rjep-0FX7rLyKpB91oYUBKp7URsDBE2T_g=s1104" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1104" data-original-width="1104" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGBkHG11Ezw5upjil2PF52XLsR2uk5tITVz1c9lfThLhhE_HkpM3y7KvyCew2LdqYYw9_Y_gbBqoQew7BxofT2SiaR8aGMzjJm_lkPmU6h9Ipm5QlWxEOYGRkJmnKSSItxyISVuSNPKcnDK7qtUg6MlEf6Rjep-0FX7rLyKpB91oYUBKp7URsDBE2T_g=s400"/></a></div>
Γιατί ζούμε/
ρωτούν οι φλέβες καθώς γυαλίζουν/
στον αντίλαλο του σώματος/
Κάθε κορμί μια συνοικία ζωντανών προθέσεων/
Χτύποι και πεταρίσματα σφυγμών/
σκαρφαλώνουν στον μονόδρομο της μέρας/
Συναντούν κάθε λογής παράδοξες συμβάσεις/
Κάποιο φεγγάρι πλάθεται για να χαθεί/
Ένας ήλιος ανατέλλει για να δύσει/
Και το παγκόσμιο νερό αιώνια να τρέχει//
...............................................................................
Τι άλλο να πει ο άνθρωπος πως είναι/
αν όχι μια στάλα υγρασίας/
στο φύλλωμα της πρωινής δροσιάς/
κι ένα λιγνό ασήμαντο χορτάρι/
στην πλαγιά του πιο ψηλού βουνού//
..............................................................................
<b>Μαρία Κουλούρη//
από τη συλλογή Αστικό ελάφι, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-68567625008355112332021-12-31T23:07:00.006+02:002021-12-31T23:08:14.128+02:00Παγκόσμια μοναξιά<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgyJ3GKy3oEiCStuwDIz1dMKTi3FhR6K4bGc4qIw8NKISy2QZ_mwIXoqgWyVOuL4Q4sy55qikanCoIp9toKNyhscY6dVutfO-Cu7HhdbPij0bdAqdtd88XgT0cf0sPQGyW7Z_MYchrTY_m96b1plAK9X8ymGb07NfacO0SihFzofMP4Xw0ZkPRvc8ZSkg=s840" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="630" data-original-width="840" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgyJ3GKy3oEiCStuwDIz1dMKTi3FhR6K4bGc4qIw8NKISy2QZ_mwIXoqgWyVOuL4Q4sy55qikanCoIp9toKNyhscY6dVutfO-Cu7HhdbPij0bdAqdtd88XgT0cf0sPQGyW7Z_MYchrTY_m96b1plAK9X8ymGb07NfacO0SihFzofMP4Xw0ZkPRvc8ZSkg=s400"/></a></div>
Κοιτάζοντας τις πόρτες τα παράθυρα/
τους τσιμεντένιους τοίχους/
τα φώτα των σπιτιών και των δρόμων/
τους άλλους περαστικούς/
τις γάτες και τους σκύλους/
κάθε όχημα στην άσφαλτο/
τα σήματα και τα φανάρια/
τους κάδους απορριμμάτων/
κι οτιδήποτε μπορεί να/
εμφανιστεί στους δρόμους/
συνειδητοποίησε πως το χώμα είναι/
ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει πάνω στη γη//
.............................................................................
Όταν μεγάλωσε για τα καλά/
κατάλαβε ότι το να περπατάει κάθε μέρα/
σε μια πόλη με χιλιάδες κτίρια/
είναι το ίδιο ακριβώς/
με το ν’ αναζητάει εκείνο το κλαδί/
που θα αντέξει το βάρος του σώματός της//
.........................................................................
<b>Μαρία Κουλούρη//
από τη συλλογή Αστικό ελάφι, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-15021713813093859812021-12-31T15:53:00.002+02:002021-12-31T15:56:33.306+02:00Ουτοπίες; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="375" data-original-width="500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhXfoQNWRcoP-6Xc77MjkymifICaNxuTWI8VXlbRIUin13jaNffa7GS94eInqCDAsNjzXWK2MVVqFB3XZluT_fRa-JCipR7IWv65_Tm5s9eQiy3ZQF9T6-_nRheseTMvi1R_q4wOo0sgly5inGXjWnKUE_iqa3ax8wGzt2SjvzEeUosimap3T74iFPLDw=s400"/></a></div>
Μια πόλη προτείνει τρόπους/
Έχει νέους έτοιμους για επανάσταση/
ανατινάζουν τις αγωνίες τους/
παλεύουν κάθε αδιαφορία/
Έτσι εμείς μπορούμε να κάνουμε γιορτές/
στους δρόμους που χάραξε η εξέγερση/
Εξυπηρετούμε τις ανάγκες μας/
σκεπτόμενοι τον διπλανό/
Μάθαμε να συζητάμε με φαντασία/
κι οι διάσημοι αστέρες/
μοιάζουν πειράματα σε ώρες ανίας/
Η ευτέλεια μετοίκησε/
Όπου να ’ναι θα ακουστεί μια ιαχή/
και η φωνή που θα ’ρθει ξέρει να μιλά//
...............................................................................
Τα βράδια πριν τον ύπνο/
διαβάζουμε λέξεις παλιών ποιητών/
κι ανακηρύσσουμε τις νύχτες μας/
πιο φωτεινές κι από τον ήλιο//
................................................................................
<b>Μαρία Κουλούρη//
από τη συλλογή Αστικό ελάφι, 2021
</b>
Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5433663078273334328.post-79982863743347480012021-12-31T14:17:00.000+02:002021-12-31T14:17:21.391+02:00Ο ερωτευμένος<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSrVws2WK5luAZEKSltxK0QUSb-fwRFCqI4lrlsUAF1GupirzDZy0v2P9i2388LiLyHuYwoPSpga2MiafKhyDTaoiiX34sJyutuw8PhyVJDyW2Dy7G8KHHEYHrvRT6785wrvTWgVrd68qiYFzrKxxnin7Ou7Qh8KDHQmArmU8eKvkX8VNFwqJZ6DP5VA=s400" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="285" data-original-width="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiSrVws2WK5luAZEKSltxK0QUSb-fwRFCqI4lrlsUAF1GupirzDZy0v2P9i2388LiLyHuYwoPSpga2MiafKhyDTaoiiX34sJyutuw8PhyVJDyW2Dy7G8KHHEYHrvRT6785wrvTWgVrd68qiYFzrKxxnin7Ou7Qh8KDHQmArmU8eKvkX8VNFwqJZ6DP5VA=s400"/></a></div>
Καθισμένος στο κράσπεδο κρατούσε το κεφάλι/
ανήμπορος να καταλάβει/
αν βρίσκεται στον άξονα της γης/
ή αν κεντρομόλος/
έφτασε στην καρδιά του/
Παραδομένος στο λίκνισμα του δρόμου/
άφηνε τα μέλη του ενέχυρο στην πόλη/
Σημάδια ανεξίτηλου αφανισμού//
..............................................................................
Τον είδα σήμερα να λέει/
πως είναι ωραία η ζωή/
κάθε φορά που ένας άντρας/
βγάζει τα ρούχα του/
και μια γυναίκα απλώνει το σεντόνι//
..............................................................................
<b>Μαρία Κουλούρη//
από τη συλλογή Αστικό ελάφι, 2021</b>Poethttp://www.blogger.com/profile/03964794638084460795noreply@blogger.com0