Κι ήσουν

Κι ήσουν ένα
δέντρο γυμνό της λίμνης μου .
μάζευες τα πουλιά.


Παιδικό δωμάτιο

Στο παιδικό δωμάτιο
ποτέ κανένα παιδί δεν έζησε
φορές ο ήλιος
έμπαινε,
φορές

ένα μικρό χελιδόνι.

Ύστερα, ύστερα τίποτα.

Ωραίο που είναι το παιδικό δωμάτιο, το μακρινό κοχύλι

κι ο θάνατος ωραίος

που είναι.

Γιώτα Παρθενίου
από τη συλλογή Του φεγγαριού μπλε, 1994

Άννα

Ανάμεσα, ανάμεσα
δύο πυροβολισμών γέμισες πουλιά
Άννα . ανάμεσα.


Αίφνης

Αίφνης, το κρύσταλλο
του γέλιου σου . ν’ ανοίγει πηγές,
ν’ ανοίγει θύρες, κρόκους
και καμπανούλες

το κρύσταλλο
του γέλιου
σου.


Σαν ένας λόγος

Είμαι εδώ. τα μάτια σου
μ’ ακολουθάνε. Είναι γλυκά και ήμερα
τα μάτια σου . λάμψη και φως
κι ότι δεν ταξιδέψαμε.
Κι είναι σαν ένας λόγος
που κίνησε να’ ρθει,

τα μάτια σου.

Γιώτα Παρθενίου
από τη συλλογή Του φεγγαριού μπλε, 1994