Μοιρασιά

Ένα στέρνο που ομολογεί μην το φοβάσαι.
Τη ματιά που σημαδεύει τον ώμο από ντροπή
να την εμπιστεύεσαι.

Το λέγαμε από παλιά.
Οι αυθεντικοί άνθρωποι είναι βαθιά σκαμμένοι.
Εύκολα γίνονται παιδιά. 
Βρίσκουν με άνεση ένα λιακωτό και 
κάθονται. 

Να μοιράσουν και να μοιραστούν. 


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Εκμαγεία ανέμων, 2019

Απλοχωριά

να ξεβοτανίζεις
                 να φυτεύεις
                      να φιλεύεις
ν' ακούς τον άλλο προσεκτικά

ίχνος ρυτίδας από το ύποπτο φως
να μη σέρνεται στα λόγια

τεντώνει η φωνή προς τα ψηλά
στον καθαρό αέρα 
                           και σπάει

φωνή που σπάει 
λέει αληθειες
                      και είναι ανθεκτική στο φως



Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Εκμαγεία ανέμων, 2019

Συλημένος τάφος

οι φτωχοί
            σε πήλινες τεφροδόχους

οι πλούσιοι
            σε μαρμάρινες κίστες

όλοι όμως
στάχτη


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Εκμαγεία ανέμων, 2019 

Ενθυμήματα

Αν μετρήσω τις προσμονές 
που κρέμονται στα στήθη
άλλα παράσημα δεν έχω


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Εκμαγεία ανέμων, 2019

Απολογισμός

Α.    Κι όταν εγύρισε να δει
        τι είχε φυτέψει στην αυλή
        πριν φύγει.
        Είδε το νυχτοπούλι.

Β.    Ο δαίμονας
        Ο φόβος
        με τα καρφιά στα χέρια.

       Ένα άλογο
       που σέρνει άδεια νεκροφόρα.

Γ.    Κι είναι από φελλό
       τα ζάρια που επιπλέουν
       στης τύχης μου το υδατογράφημα.



Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017

Υγρές ικεσίες

Αγάπη
Που γεννιέται με την καθημερινότητα
Που φθείρεται μαζί της
Που στο τέλος ανοίγει έναν σπόρο.

Ένα μικρό Ευαγγέλιο

Σε δύο γλώσσες


*

Φρεσκολουσμένο το κλαδί
από ψιλή βροχή.

Χορευτά, απ' τον αέρα χορευτά
Σπρώχνεται η πνοή μας.

Σχεδόν τα πάντα αντιφωνούν 
Άπειρους παραδείσους.


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017
                

Αυθεντικότητα

                                              εδώ πέτρωνε η μοναξιά κι εκεί
                                    τραντάζονταν προτεταμένο στήθος ...

                            (στον Ντελχάζ, τον Έλληνα που πολέμησε 
                             στο πλευρό των Κούρδων στο Κομπάνε)


Έχοντας δρασκελίσει
Όλες τις ανάπηρες ιδέες
Στέκεται στη μέση.

Δεσμίδα ασάλευτου φωτός.

Σκιά εξαγνισμού.

Να φωσφορίζει στο εξής
Μες στο βαθύ σκοτάδι. 


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017


 

Διατριβή στο χρόνο

                                                     μνήμη Α. Αλεξάνδρου

Είχες δίκιο,
«Τρίφτηκε πολύ η νύχτα στους αγκώνες».

Οι στίχοι σου εκτορνεύονται ακόμη. 

Σ' αυτούς. 
που κόλλησε στον ουρανίσκο μια χολή,
μην ξαναστείλεις γράμμα.

Στους άλλους,
με τα μουλιασμένα μάτια,
τ' αληθινό σου όνομα να στείλεις. 


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017

Άλαδο καντήλι

Ασθενική φλόγα παίρνει
σχήμα λιγνό
φυσογέρνει, ξεψυχά.

Κρίνο που αργά πλαγιάζει.

Το μνήμα αδάκρυτο
                αφρόντιστο
                στενό.

Τα κυπαρίσσια αναμάρτητα.

Εκτελούν αποστολή Υψίστου.


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017

Η αλλαξιά της θάλασσας (επιλογή)

1

Δε χρωστάω πουθενά
Μονάχα στη θάλασσα
Την τέφρα μου.


2

Παράγγειλε στη μάνα του
Λυτό να τον γεννήσει
Να ψαλιδίσει τις φασκιές
Και να ντυθούν τ' αδέλφια του.
Αυτός δεν έχει ανάγκη.
Η θάλασσα τον ξέβρασε
Ένα κωφό κοχύλι.  


8

Πρόσωπα ονειρόληπτα
Που έχουν γονατίσει

Και προσκυνούν τη θάλασσα
που τελειωμό δεν έχει.


Αντώνης Μπουντούρης
από τη συλλογή Η αλλαξιά της θάλασσας, 2017