Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Πίσω απ' τα μάτια μας


Πίσω απ' τα μάτια μας
Κουλουριασμένοι κι άφωνοι κοιτάζουμε
Τον κόσμο έξω
Σαν από φεγγίτες φυλακής.

Πίσω απ' τα μάτια μας
Στρώνουμε σχέδια μυστικά
Με τ' όπλο σημαδεύουμε και πυροβολούμε
Σαν από πολεμίστρες

Κι όταν βραδιάζει
Καθώς σε παραθύρια
Τραβάμε τις κουρτίνες βιαστικά
Κι ανάβουμε στο εσωτερικό τα φώτα.

Αντώνης Φωστιέρης
από τη συλλογή Εσωτερικοί χώροι ή Τα είκοσι, 1973

6 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Μεγάλη αλήθεια... Μόνο που τώρα, στην εποχή της τεχνολογίας, κάνουμε το ίδιο πίσω από τις οθόνες των υπολογιστών μας.

Και συναντιόμαστε στα όνειρά μας.

Poet είπε...

Αν είναι όνειρα και όχι εφιάλτες.

Εξ άλλου, τα όνειρα είναι πιο άστατα ακόμη κι απ' την ποίηση την αλανιάρα. Αδύνατον να κλείσεις ραντεβού.

Ανώνυμος είπε...

...Κι αλίμονο! Καμιά φορά τρομάζουμε κι απ΄αυτή την σκιά μας.

Πολύ καλές οι επιλογές σου Ποιητή.

Poet είπε...

Ας πούμε ότι έτσι είναι. Εσύ το ξέρεις όμως, Λίλιαν, καλύτερα από μένα, ότι την επιλογή την κάνει πάντοτε το θηλυκό. Κι αφήνει στο αρσενικό την ψευδαίσθηση ότι εκείνο επέλεξε.

Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την ποίηση, αυτή τη σαγηνευτική γυναίκα με τους αμέτρητους εραστές. Ξέρει ότι τη λατρεύω, ξέρει τα γούστα και τις προτιμήσεις μου, και αναλόγως μου στέλνει τα ποιήματά της. Από κει και πέρα επιλέγω εγώ.

Αγγελικούλα είπε...

Μέσα σου κρύβεις θησαυρούς, Τζούλια. Και ξέρεις να τους εξωτερικεύεις. Με μαγεύεις με τις εικόνες σου όσο με μαγεύουν με τα λόγια τους οι ποιητές της ανθολογίας.

Σ' ευχαριστώ.

Τζούλια Φορτούνη είπε...

όλοι μας κρύβουμε θησαυρούς Λίνα ...αρκεί να ανάψουμε τα φώτα εντός μας...στους εσωτερικούς διαδρόμους της ψυχής όπως λέει κι ο Αντώνης Φωστιέρης...

εγώ σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...πάντα με ευγένεια ψυχής...