Απόκρυφα χρώματα

 

Ποτέ δε φαντάστηκα πως πίσω από το μαύρο

κρύβονται όλα τα χρώματα.
Σα να φοβούνται το φως.
Μέσα στον πιο σκοτεινό κόσμο,
κατοικεί η φωτεινότερη στάλα της ζωής.
Ένας αμάραντος κρίνος μπλέκεται στα μαλλιά σου.
Ένα ολόχρυσο ηλιοβασίλεμα συνοδεύει τη σκιά σου.
Και είναι τα μάτια σου που αντανακλούν
ξανθοκάστανες αχτίδες στην υδρόγειό μου.
Περιμένω το απαράμιλλο γέλιο σου
να θρυμματίσει την παρατεταμένη σιωπή μου.
Προσμένω την εξαίσια ανυποκρισία του βλέμματός σου
να εξουσιάσει την ύπαρξή μου.
Ποτέ ως τώρα δε φαντάστηκα πως ένας άχρωμος καμβάς
κρύβει χίλια χρώματα κι ελπίδες,
πως κάτω από ένα παλτό ξετυλίγεται η ευτυχία χρόνων.
Με μια πένα η ζωή πάντα στο χέρι καταγράφει την ιστορία μας.

Αποτελείς την επανάστασή μου.
Στον καμβά μου είσαι η κόκκινη λεπτομέρεια.


Βασιλική Καμαριώτου
αδημοσίευτο

Κάπου κάποιοι κάποτε

 

Κάπου κάποιοι κάποτε,
Μου έμαθαν να κρύβω την άνοιξη μέσα μου
Να κρατώ ζωντανό το όνειρο και ένα γελάκι
από εκείνα τα πονηρά.
Έμαθα να γράφω επιστολές δίχως παραλήπτη
Εκεί βρίσκεται το όνειρο... Στα τρεμάμενα γράμματα,
στον ήλιο που κρυφοκοίταζε από την ανοιχτή κουρτίνα,
στο δάκρυ που έσταζε και θόλωνε το χαρτί...
Τις νύχτες αναπνέω ελεύθερα.
Γι αυτό κρατάω και λίγες ανάσες για τις δύσκολες ώρες
μέσα στη μέρα.
Κάπου κάποιοι κάποτε χάραξαν πάνω μου το όνομά τους...
Κάπου κάποιοι κάποτε...

Βασιλική Καμαριώτου
αδημοσίευτο

Θρύψαλα

 

Ησυχία παντού.
Ερήμωσε η λάμψη σου.
Κανένας κρότος ν’ ακουστεί.
Κανείς και πουθενά.
Έρημοι δρόμοι.
Ανταριασμένα λιμάνια.
Ένας χλωμός ήλιος ν’ αντιμάχεται το πάπλωμα της ομίχλης.
Στην κάμαρα γυαλιά.
Σκόρπια θρυμματισμένα κρύσταλλα.
Είναι που έσπασε ο καθρέφτης.
Λύγισε το καρφί και παραδόθηκε.
Αρχίζει και βρέχει.
Πρώτα μερικές σταγόνες, έπειτα περισσότερες,
όλο και περισσότερες.
Δυναμώνει η βροχή.
Μπαίνουν οι στάλες από το ανοιχτό παράθυρο
και δροσίζουν το πάτωμα, τα έπιπλα, το ραγισμένο καθρέφτη.
Καθισμένη στο χαλί προσπαθώ να ενώσω τα κομμάτια
ένα προς ένα.
Ατελείωτο πάζλ.
Η βροχή σταμάτησε.
Ο ήλιος έσβησε.
Το φεγγάρι έλαμψε.
Και πάλι από την αρχή.
Ο καθρέφτης παραμένει ασυναρμολόγητος.
Θα ολοκληρωθεί μόλις στερέψουν οι αναμνήσεις.

Βασιλική Καμαριώτου
αδημοσίευτο

Αντιθέσεις

Είναι αστείο...
Τυλίγεσαι σε μία σκέψη,
Κλειδώνεσαι σ’ ένα σεντούκι με μια ανάμνηση,
έναν νωπό αποχαιρετισμό, ένα περασμένο άγγιγμα.
Πώς να αντέξεις τόσο φως εκεί έξω;
Ανοίγεις τα μάτια σου, μα μόνο στο σκοτάδι αισθάνεσαι ασφαλής.
Φωνάζεις μα κανείς δε σ’ ακούει.
Κλαίς κι όλοι νομίζουν πως γελάς.
Ό,τι τα μάτια βλέπουν, δεν είναι της ψυχής το συναίσθημα.
Η καρδιά συνομιλεί μόνο με την καρδιά.
Τα χείλη είναι μάσκα.
Μάσκα θεάτρου.
Επί σκηνής απαγγέλεις, φωνάζεις, ψελλίζεις.
Επί καρδιάς γελάς, δακρύζεις, πονάς.


Βασιλική Καμαριώτου
αδημοσίευτο