Το κάστρο

(έργο του Ντίνου Παπασπύρου)

Όταν γκρεμίστηκαν τα τείχη
που μας προστάτευαν
τα τείχη που μας φυλάκιζαν
βγήκε ξανά η ελπίδα.
Και τώρα πώς να τη σηκώσω
στα κουρασμένα μου χέρια;

Βαγγέλης Φίλος
από τη συλλογή Μηδενική ακολουθία, 1989,
ενότητα Γαληνεμένες νύχτες

Κόκκινο δειλινό

Βρέχει ... πάλι βρέχει.
Δεν έχω αγάπη
Δεν έχω πίκρα
Δεν έχω θλίψη
Άσκοπα πια βρέχει.

Βαγγέλης Φίλος
από τη συλλογή Μηδενική ακολουθία, 1989,
ενότητα Γαληνεμένες νύχτες 

Μενεξεδί

Είπε το ποίημα :
Άλλαξέ με !
Δεν θέλω πια να είμαι
κραυγή,
θρήνος, λυγμός
και σπαραγμός.
Κάνε με γέλιο
και χαρά,
γεύση καλοκαιριού,
αγάπη.
Πλύνε με, χτένισέ με.
Κάνε με πόθο,
και φιλί,
βλέμμα που λάμπει.
Κάνε με κύμα,
μουσική,
ήχο και φως,
σταλιά νερού.
Κι αν δεν μπορείς,
στη σιωπή σου
βύθισέ με,
σβήσε με,
λύτρωσέ με.

Βαγγέλης Φίλος
αδημοσίευτο

Μη

Κι εκεί,
που με σεργιάνιζε
ανέμελη η μνήμη,
πέρα απ' τα πέρα
πέρατα,
τα περασμένα, σ' είδα.
Νύφη του μέλλοντος
Θεά !

Μου' γνεψες
άπλωσα χέρι.
Μη!
Δεν είμαι ξένος !
Λούστηκες το φως.
Μη μου χαθείς
εσπάραξα !
Άσε με να σ' αγγίξω !
Όνειρο είμαι !
φώναξες ...

Το όνειρο γυρεύω !

Βαγγέλης Φίλος
αδημοσίευτο

Αποχαιρετισμός

Χάρισέ μου λίγο ουρανό
από τα μάτια σου
και δυο φιλιά
και μια ευχή.

Αν κάποτε αισθανθείς
πως κάτι σου λείπει,
μήνυμα στείλε.

Εγώ θα κατοικώ
σε μιαν ανάμνηση.

Βαγγέλης Φίλος
από τη συλλογή Ενθαλπία, 2005

Δικαίωμα

Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα,
μήτε να ψιθυρίσω τ' όνομά σου
στα σύννεφα του δειλινού,
μήτε στα όνειρά μου να σ' αγγίξω.
Μόνο που σε ταξίδεψα κρυφά,
σου στόλισα τα μαλλιά
και σε ζωγράφισα λευκή στη νύχτα.
Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα,
μήτε το γέλιο σου να χαρώ,
μήτε το δάκρυ του φεγγαριού σου
να σκουπίσω.
Μόνο που σε τραγούδησα
με νότες κωδικές,
με ήχους σιωπής.
Δικαίωμα κανένα δεν εκράτησα.

Βαγγέλης Φίλος
από τη συλλογή Ενθαλπία, 2005