Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Έφυγα μα θα ξανάρθω (μιλά ένα δολοφονημένο παιδί)

(photo: by Twitch (deviantart)
Έφυγα μα θα ξανάρθω
Έχοντας υπερασπιστές
Στρατιές αγγέλων
Και τάγματα ονειροπόλων ποιητών
Έφυγα μα θα ξανάρθω
Με τον πρώτο ήλιο στα μάτια
Και όλα τ' αηδόνια του παραδείσου
Στα χείλη
Και τότε
Μέσα στην απίστευτη βαρυχειμωνιά
Θ' ανθίσει ο κήπος
Κι απ' τη θάλασσα θα ειπωθεί
Ο έσχατος τρυφερός λόγος.

Στέλιος Λουκάς
από τη συλλογή Αμύθητος κήπος, 2011

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

δυναμική επιστροφή λοιπον!

καλημερα καλη εβδομαδα αγαπητε Τόλη με πολλα φιλια...

Poet είπε...

Ναι, για να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Καλό βράδυ και καλό υπόλοιπο της εβδομάδας, Εύη μου.

Στέλιος Λουκάς είπε...

Αγαπητέ κ.Νικηφόρου , η πρώτη επιλογή από τον Αμύθητο Κήπο , με συγκινεί βαθύτατα.Ναι , είναι καιρός , μέσα στις καρδιές των ανθρώπων να ηχήσουν ξανά οι καμπάνες της ελπίδας .Το έχουμε πολύ ανάγκη , ειδικά σήμερα .Με όλη μου την αγάπη προς όλους τους πνευματικούς συνοδοιπόρους.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ

Poet είπε...

Αγαπητέ μου Στέλιο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη η πρώτη επιλογή μου από τη συλλογή σου. Καθώς η αθωότητα έχει πρώτη θέση στον Αμύθητο Κήπο αλλά και στην καρδιά μου. Επιπλέον, είμαι κι εγώ ενταγμένος στα τάγματα των ονειροπόλων ποιητών.

Και βέβαια έχουμε μεγάλη ανάγκη την ελπίδα σε μια εποχή που οι πάντες σχεδόν επιδιώκουν να βυθίσουν τη χώρα στην απελπισία, συχνά από καθαρή ιδιοτέλεια.
Ας κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι.

Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου είπε...

Ένα πανέμορφο ποίημα, που μιλάει με μιαν απίστευτα δυνατή γλώσσα κατευθείαν στην ψυχή... Σε κάθε ψυχή που διψάει για ομορφιά κι ελπίδα...
Ένα ποίημα αναδυμένο από μιαν απέραντη θάλασσα ευαισθησίας και τρυφερότητας... Ένα ποίημα κατακλυσμένο από φως!
Εκφράζω τα εγκάρδια συγχαρητήριά μου στον δημιουργό του...
Φιλικά.
Γιόλα Α. - Π.

Poet είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ το ποίημα, Γιόλα μου. Θα ακολουθήσουν και άλλα από την ίδια συλλογή.

htselepakis είπε...

Αθωότητα. Μια λέξη τόσο ξεχασμένη πια μέσα στον κυκαιώνα των τόσων, σημαντικών μα και ασήμαντων, προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.

Την χάσαμε την αθωότητα την παιδική μας. Και καταφέρνουμε σιγά σιγά να κάνουμε και τα παιδιά να χάνουν την δική τους. Αλίμονο όμως αν χαθεί τελείως η αθωότητα.

Ευτυχώς υπάρχουν τέτοια ποιήματα να μας θυμίζουν, να μας αφυπνούν και να μας οδηγούν ξανά στον ίσιο δρόμο... Αυτόν της αθωότητας. Έφυγα, λοιπόν, μα θα ξανάρθω...

Αλέξανδρος είπε...

Εδώ υπάρχει η φωτεινή Ελλάδα, εδώ η ευγένεια της ψυχής βρίσκει τον Αμύθητο Κήπο της και ο άνθρωπος υπάρχει χωρίς προσωπείο.Η λυρική ποίηση στα καλύτερά της .Μακάρι ο λόγος των ποιητών να είχε περισσότερη δύναμη!Εύγε στον κ.Νικηφόρου για τις επιλογές του !

Poet είπε...

Ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια, κύριε Τσελεπάκη και Αλέξανδρε. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Γνωρίζω τον Στέλιο Λουκά πολλά χρόνια και είναι σημαντικό να πω ότι η πράξη της ζωής του δικαιώνει τον ποιητικό του λόγο.
Υπάρχει αυτή η άλλη Ελλάδα, υπάρχει ελπίδα.

ΕLΕΝΑ-ΒUTTEFLY είπε...

Καλημέρα Τόλη,
Υπάρχει αυτή η άλλη Ελλάδα, που εύχομαι κάποτε να μπορέσει να γιγαντώσει τα φτερά της..
Το ποίημα με συγκίνησε βαθύτατα..

Poet είπε...

Καλημέρα, Έλενα. Σκοτεινός καιρός αλλά ... «η άνοιξη κυοφορείται στην καρδιά του χειμώνα». Χαίρομαι για την απήχηση που έχει αυτό το ποίημα του Στέλιου Λουκά. Είναι ένα ακόμη σημάδι ότι κάτι αλλάζει.