Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
11 σχόλια:
δυναμική επιστροφή λοιπον!
καλημερα καλη εβδομαδα αγαπητε Τόλη με πολλα φιλια...
Ναι, για να πάρουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Καλό βράδυ και καλό υπόλοιπο της εβδομάδας, Εύη μου.
Αγαπητέ κ.Νικηφόρου , η πρώτη επιλογή από τον Αμύθητο Κήπο , με συγκινεί βαθύτατα.Ναι , είναι καιρός , μέσα στις καρδιές των ανθρώπων να ηχήσουν ξανά οι καμπάνες της ελπίδας .Το έχουμε πολύ ανάγκη , ειδικά σήμερα .Με όλη μου την αγάπη προς όλους τους πνευματικούς συνοδοιπόρους.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ
Αγαπητέ μου Στέλιο, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη η πρώτη επιλογή μου από τη συλλογή σου. Καθώς η αθωότητα έχει πρώτη θέση στον Αμύθητο Κήπο αλλά και στην καρδιά μου. Επιπλέον, είμαι κι εγώ ενταγμένος στα τάγματα των ονειροπόλων ποιητών.
Και βέβαια έχουμε μεγάλη ανάγκη την ελπίδα σε μια εποχή που οι πάντες σχεδόν επιδιώκουν να βυθίσουν τη χώρα στην απελπισία, συχνά από καθαρή ιδιοτέλεια.
Ας κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι.
Ένα πανέμορφο ποίημα, που μιλάει με μιαν απίστευτα δυνατή γλώσσα κατευθείαν στην ψυχή... Σε κάθε ψυχή που διψάει για ομορφιά κι ελπίδα...
Ένα ποίημα αναδυμένο από μιαν απέραντη θάλασσα ευαισθησίας και τρυφερότητας... Ένα ποίημα κατακλυσμένο από φως!
Εκφράζω τα εγκάρδια συγχαρητήριά μου στον δημιουργό του...
Φιλικά.
Γιόλα Α. - Π.
Χαίρομαι που σου άρεσε τόσο πολύ το ποίημα, Γιόλα μου. Θα ακολουθήσουν και άλλα από την ίδια συλλογή.
Αθωότητα. Μια λέξη τόσο ξεχασμένη πια μέσα στον κυκαιώνα των τόσων, σημαντικών μα και ασήμαντων, προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.
Την χάσαμε την αθωότητα την παιδική μας. Και καταφέρνουμε σιγά σιγά να κάνουμε και τα παιδιά να χάνουν την δική τους. Αλίμονο όμως αν χαθεί τελείως η αθωότητα.
Ευτυχώς υπάρχουν τέτοια ποιήματα να μας θυμίζουν, να μας αφυπνούν και να μας οδηγούν ξανά στον ίσιο δρόμο... Αυτόν της αθωότητας. Έφυγα, λοιπόν, μα θα ξανάρθω...
Εδώ υπάρχει η φωτεινή Ελλάδα, εδώ η ευγένεια της ψυχής βρίσκει τον Αμύθητο Κήπο της και ο άνθρωπος υπάρχει χωρίς προσωπείο.Η λυρική ποίηση στα καλύτερά της .Μακάρι ο λόγος των ποιητών να είχε περισσότερη δύναμη!Εύγε στον κ.Νικηφόρου για τις επιλογές του !
Ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια, κύριε Τσελεπάκη και Αλέξανδρε. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Γνωρίζω τον Στέλιο Λουκά πολλά χρόνια και είναι σημαντικό να πω ότι η πράξη της ζωής του δικαιώνει τον ποιητικό του λόγο.
Υπάρχει αυτή η άλλη Ελλάδα, υπάρχει ελπίδα.
Καλημέρα Τόλη,
Υπάρχει αυτή η άλλη Ελλάδα, που εύχομαι κάποτε να μπορέσει να γιγαντώσει τα φτερά της..
Το ποίημα με συγκίνησε βαθύτατα..
Καλημέρα, Έλενα. Σκοτεινός καιρός αλλά ... «η άνοιξη κυοφορείται στην καρδιά του χειμώνα». Χαίρομαι για την απήχηση που έχει αυτό το ποίημα του Στέλιου Λουκά. Είναι ένα ακόμη σημάδι ότι κάτι αλλάζει.
Δημοσίευση σχολίου