Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Ο δρόμος

Είναι η αλήθεια του κόσμου, η αλήθεια μας;...
Μακρινές σιωπές. Σιωπές αέναες.
Κάθε βήμα, μια καινούργια αρχή. Ατελείωτοι ορίζοντες.
Η νύχτα κατεβαίνει, μας σκεπάζει με τα πέπλα της.
Προχωράμε με το φως των αστεριών. Ο κάμπος, γύρω,
ένα πέλαγος από μαύρο βελούδο.


Ακόμα μια μέρα στο δρόμο.
Το ταξίδι είναι ο προορισμός μας.
Αυτοκίνητα λιγοστά, πεζός κανείς. Αρχίζει να βρέχει.
Η βροχή δυναμώνει, μας μουσκεύει μέχρι το κόκκαλο.
Μακρινά αγριοπερίστερα σηκώνονται, διαλαλούν το μούχρωμα.


Σε μια στροφή του δρόμου, ένα μικρό χωριό, ξαφνικά,
ισορροπώντας στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα δέντρα.
Ευκαιρία για μια γρήγορη στάση, στο καφενείο.
Λιγοστές κουβέντες. Ο δρόμος έχει γίνει η μόνη μας πραγματικότητα.


Ο ήλιος ακίνητος στο στερέωμα, σαν πύρινος μύθος.
Προχωράμε, μα εκείνος στέκεται.
Τα χρώματα του κόσμου έχουν γίνει αλλόκοτα, θαμπά,
θρυμματισμένα.
Ένα μακρινό σύννεφο: θα είναι η σωτηρία μας;


Τοπίο στην ομίχλη. Μια σειρά από χαμηλούς λόφους ξεπροβάλλει,
θαρρείς από το πουθενά.
Από την άλλη μεριά, μια θάλασσα του τίποτα.
Πέφτει ξανά το βράδυ. Όλα δρόμος.


Γιώργος Νικολόπουλος
από την ανέκδοτη συλλογή ΣτρατοΣφαίρες

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

μια διαρκής αναζήτηση..

το ταξίδι εχω διαπιστώσει εδω και καιρό πως ειναι ο προορισμός μου..

χωρις να με ενδιαφερει
αν θα την βρω (την ιθάκη)
αν θα την δω
μα καπου καπου θελω να ξαποσταίνω..
ένα στήριγμα στο τοσο δίνει ώθηση και ελπιδα...

καλημερααααααααα αγαπητε φιλε Τόλη.

Poet είπε...

Παλιά ιστορία ο δρόμος, Εύη μου. Ο δρόμος, η τάση φυγής, το ταξίδι, η αναζήτηση της ουτοπίας. Είναι για πάντα σφραγισμένη στην ψυχή μου.

Καλή σου μέρα, κοριτσάκι.

Poet είπε...

Με το ποίημα αυτό ολοκληρώνεται η παρουσίαση του Γιώργου Νικολόπουλου. Χαίρομαι για την πολύ θετική ανταπόκριση των φίλων του ιστολογίου στα ποιήματά του.

Γιώργος Νικολόπουλος είπε...

Καλημέρα σε όλους.
Με το τέλος της παρουσίασης, λοιπόν, θέλω να ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά τον Τόλη για όλες αυτές τις αναρτήσεις και το ενδιαφέρον που έδειξε για τα ποιήματά μου, τον Ντίνο για τους υπέροχους πίνακες που στολίζουν τα ποιήματα και τους φίλους του ιστολόγιου για τα καλά τους λόγια.

Ανώνυμος είπε...

Εμείς ευχαριστούμε και τους δυο σας!