Βάδισα εκείνο το απόγευμα
στο μονοπάτι για την κόλαση,
κι ήταν στρωμένο
με ρόδα, πανσέδες και μη με λησμόνει.
Μα το νερό ήταν αρμύρα,
κι έμενε τ' αλάτι στα χείλη
ένα φιλί πυρωμένο
κι ένα χάδι φωτιά
να με πυρπολεί.
Ήταν εκείνο το απόγευμα
που όλα έγιναν δυνατά,
μ' ένα φιλί και μ' ένα χάδι.
Ήταν εκείνο το απόγευμα
που άνοιξαν οι πύλες της κόλασης
για να γίνω κι εγώ
ένα με τη φωτιά και την αρμύρα.
Λία Νικολαϊδη
από τη συλλογή Ριψοκίνδυνα σ' αγαπώ, 2010
στο μονοπάτι για την κόλαση,
κι ήταν στρωμένο
με ρόδα, πανσέδες και μη με λησμόνει.
Μα το νερό ήταν αρμύρα,
κι έμενε τ' αλάτι στα χείλη
ένα φιλί πυρωμένο
κι ένα χάδι φωτιά
να με πυρπολεί.
Ήταν εκείνο το απόγευμα
που όλα έγιναν δυνατά,
μ' ένα φιλί και μ' ένα χάδι.
Ήταν εκείνο το απόγευμα
που άνοιξαν οι πύλες της κόλασης
για να γίνω κι εγώ
ένα με τη φωτιά και την αρμύρα.
Λία Νικολαϊδη
από τη συλλογή Ριψοκίνδυνα σ' αγαπώ, 2010
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
υπεροχο!!! το βρισκω πολυ ερωτικο.. ταπεινα παντα χωρις πολλές γνώσεις για την ποιηση....
αγαπητε φιλε Τολη καλο υπόλοιπο κυριακής να έχουμε πολλα φιλια..
Χαίρομαι, Εύη μου, που σου άρεσε το ποίημα της Λίας. Χαίρομαι και για τη σεμνότητά σου.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή εβδομάδα.
Δημοσίευση σχολίου