Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

ο προορισμός του ονείρου

θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα
θ' ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις
και θα προφέρουμε περήφανα
κάθε ελάχιστο αυτονόητο
στη γνώση μάταια θ' αναζητήσουμε τον κόσμο
θα περιπλανηθούμε στους μεγάλους δρόμους
με τις σειρήνες μέσα στην ομίχλη
και κάποτε έκθαμβοι θα συναντήσουμε
την πρώτη μας αγάπη

στα μάτια μας θα αστράφτει
η ίδια προαιώνια λάμψη
τίποτα δεν θα θυμηθούμε
και τίποτα δεν θάχουμε ξεχάσει

Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη
που ονειρεύεται, 2002

11 σχόλια:

Αγγελικούλα είπε...

Από τα πολύ αγαπημένα μου, Τόλη!

Καλή σου μέρα.

Poet είπε...

Με μια καινούρια ζωγραφιά του Ντίνου Παπασπύρου και με ένα παλιό δικό μου ποίημα, υποδεχόμαστε τον χειμώνα. Όχι μόνο ως εποχή του χρόνου αλλά και ως ψυχική διάθεση. Τον υποδεχόμαστε με όλα τα χρώματα και ιδίως με το κόκκινο.

Ας μην ξεχνάμε ότι στην καρδιά του χειμώνα ελλοχεύει η άνοιξη. Ελλοχεύει το όνειρο, ο έρωτας, η αναγέννηση. Η ουτοπία. Για μια καινούρια άνοιξη λοιπόν, φίλοι μου. Καλημέρα σε όλους.

Poet είπε...

Και όλα αυτά με τη φροντίδα και το μεράκι σου, Λίνα μου. Σε ευχαριστώ, καλή σου μέρα.

evelina είπε...

Όταν μου μίλησε ο Ντίνος για την σελίδα σου δεν περίμενα ότι μπαίνοντας θα με ταξίδευε τόσο ,σε μακρινά μονοπάτια , γεμάτα αγάπη χρώματα και υπέροχες μελωδίες. Μπαίνοντας ξεχνιέμαι ,φαντάζομαι ονειρεύομαι . Μια μαγεία με τα ποιήματά σου αλλά και με τα έργα του Ντίνου . Την καλημέρα μου και καλό μήνα

ξωτικό είπε...

Aαα καλά μου μύρισε άνοιξη και με τράβηξε κατα'δώ
Ναι ναι μαζί με τους ποιητές για τους μεγάλους δρόμους..
να εκκολάψουμε με την ζέστη της καρδιάς μας την καινούρια άνοιξη

Καλό μήναααααααααα ποιητή μας !!!!

Poet είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα,εvelina. Καλωσόρισες στο Λιβάδι. Ευχαριστώ τον παλιό μου φίλο που σου μίλησε για το ιστολόγιό μας και χαίρομαι πολύ που σου αρέσει. Κι εμένα μου άρεσε το δικό σου, μόλις έριξα μια πρώτη ματιά. Ελπίζω να διατηρήσουμε αυτή την επαφή μέσα στο χάος του διαδικτύου και τις πολλές υποχρεώσεις όλων μας.

Poet είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα, φεγγαρόλουστο ξωτικό. Σήμερα είναι μια πραγματικά ανοιξιάτικη μέρα στη Θεσσαλονίκη και ελπίζω και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ε, αφού το ευχήθηκαν ένα ξωτικό κι ένας ποιητής, δεν θα γινόταν;

Margo είπε...

Καλημέρααααα:))
Το καλύτερο καλωσόρισμα του Χειμώνα, το ποίημα από τα πιο αισιόδοξά σου Τόλη μου, κάνει τα μάτια να αστράφτουν μπροστά σε αυτή την άλλη χώρα του ονείρου και ο πίνακας του Ντίνου μας οδηγεί κατευθείαν εκεί!

Καλό μήνα σε όλους!

Poet είπε...

Αισθάνομαι πως κάπως έτσι συμβαίνουν τα πράγματα σ' αυτόν τον κόσμο, Μαρία μου. Και ότι το ποίημα εναρμονίζεται με τον πίνακα.
Σε ευχαριστώ, καλό μήνα.

Μαρία Δριμή είπε...

Η προαιώνια λάμψη που μας κάνει να χάνουμε τη μνήμη. Αυτό για το οποίο αξίζουν και μοιάζουν δικαιολογημένα ο πόνος, η πίκρα, η αρρώστια και ο θάνατος. Υπέροχο, Τόλη.

Poet είπε...

Σε ευχαριστώ, Μαρία μου. Είναι κι εμένα ένα από τα αγαπημένα μου.