Σε είδα να σαλεύεις στα Εξάρχεια.
Πρόσωπο δίχως πρόσωπο.
Κορμί χωρίς πυξίδα.
Συγκεχυμένο πλάσμα, ετοιμόρροπο.
Χαμένος μονομάχος στην αρένα.
Σκέφτηκα να σε κρύψω σ' ένα ποίημα.
Να σε τυλίξω λέξεις μυστικές.
Να μην κρυώνεις.
Άλλη μια αυταπάτη δωρεάν.
Το ίδιο παγωμένο λεξιλόγιο.
Οι ένοχες κραυγές των φωνηέντων.
Τα υλικά της σιγουριάς. Τα πλαίσια.
Εκείνο το γυαλί ανάμεσά μας.
Να σε σε καταλαβαίνω μόνο δεν αρκεί.
Θα 'πρεπε να μπορώ να σ' αγκαλιάσω.
Να μην κρυώνω.
Χάρης Μελιτάς
αδημοσίευτο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ένα ποίημα με ατμόσφαιρα που παραπέμπει στην ιδιαίτερη σημασία αυτής της ημέρας. Η γιορτή του Αγίου Νικολάου έχει περάσει πια σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή του ποιητή. Εμένα πάντως μου έφερε στο νου εκείνα τα μαύρα γεγονότα.
Νομίζω ότι ο Χάρης Μελιτάς εκφράζει τη συμπάθεια του προς αυτά τα παιδιά που έχουν αποκοπεί από το κοινωνικό σώμα και την ουσιαστική αδυναμία του να τα βοηθήσει. Τη δική του συμπάθεια και πολλών άλλων. Μπροστά στους απελπισμένους, τι νόημα έχει μια τυπική ονομαστική γιορτή;
ποίημα που αναδύει την οσμή της απελπισίας, δυστυχώς δίχως κανένα χέρι βοήθειας ... ποίημα αληθινό
καλημέρα
Έτσι νομίζω κι εγώ. Καλή σου μέρα, Silena μου.
Δημοσίευση σχολίου