θα ξαναγεννηθούμε σε μιαν άλλη χώρα
θ' ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις
και θα προφέρουμε περήφανα
κάθε ελάχιστο αυτονόητο
στη γνώση μάταια θ' αναζητήσουμε τον κόσμο
θα περιπλανηθούμε στους μεγάλους δρόμους
με τις σειρήνες μέσα στην ομίχλη
και κάποτε έκθαμβοι θα συναντήσουμε
την πρώτη μας αγάπη
στα μάτια μας θα αστράφτει
η ίδια προαιώνια λάμψη
τίποτα δεν θα θυμηθούμε
και τίποτα δεν θάχουμε ξεχάσει
Τόλης Νικηφόρου
από τη συλλογή Ένα λιβάδι μέσα στην ομίχλη
που ονειρεύεται, 2002
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
11 σχόλια:
Από τα πολύ αγαπημένα μου, Τόλη!
Καλή σου μέρα.
Με μια καινούρια ζωγραφιά του Ντίνου Παπασπύρου και με ένα παλιό δικό μου ποίημα, υποδεχόμαστε τον χειμώνα. Όχι μόνο ως εποχή του χρόνου αλλά και ως ψυχική διάθεση. Τον υποδεχόμαστε με όλα τα χρώματα και ιδίως με το κόκκινο.
Ας μην ξεχνάμε ότι στην καρδιά του χειμώνα ελλοχεύει η άνοιξη. Ελλοχεύει το όνειρο, ο έρωτας, η αναγέννηση. Η ουτοπία. Για μια καινούρια άνοιξη λοιπόν, φίλοι μου. Καλημέρα σε όλους.
Και όλα αυτά με τη φροντίδα και το μεράκι σου, Λίνα μου. Σε ευχαριστώ, καλή σου μέρα.
Όταν μου μίλησε ο Ντίνος για την σελίδα σου δεν περίμενα ότι μπαίνοντας θα με ταξίδευε τόσο ,σε μακρινά μονοπάτια , γεμάτα αγάπη χρώματα και υπέροχες μελωδίες. Μπαίνοντας ξεχνιέμαι ,φαντάζομαι ονειρεύομαι . Μια μαγεία με τα ποιήματά σου αλλά και με τα έργα του Ντίνου . Την καλημέρα μου και καλό μήνα
Aαα καλά μου μύρισε άνοιξη και με τράβηξε κατα'δώ
Ναι ναι μαζί με τους ποιητές για τους μεγάλους δρόμους..
να εκκολάψουμε με την ζέστη της καρδιάς μας την καινούρια άνοιξη
Καλό μήναααααααααα ποιητή μας !!!!
Καλημέρα και καλό μήνα,εvelina. Καλωσόρισες στο Λιβάδι. Ευχαριστώ τον παλιό μου φίλο που σου μίλησε για το ιστολόγιό μας και χαίρομαι πολύ που σου αρέσει. Κι εμένα μου άρεσε το δικό σου, μόλις έριξα μια πρώτη ματιά. Ελπίζω να διατηρήσουμε αυτή την επαφή μέσα στο χάος του διαδικτύου και τις πολλές υποχρεώσεις όλων μας.
Καλημέρα και καλό μήνα, φεγγαρόλουστο ξωτικό. Σήμερα είναι μια πραγματικά ανοιξιάτικη μέρα στη Θεσσαλονίκη και ελπίζω και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ε, αφού το ευχήθηκαν ένα ξωτικό κι ένας ποιητής, δεν θα γινόταν;
Καλημέρααααα:))
Το καλύτερο καλωσόρισμα του Χειμώνα, το ποίημα από τα πιο αισιόδοξά σου Τόλη μου, κάνει τα μάτια να αστράφτουν μπροστά σε αυτή την άλλη χώρα του ονείρου και ο πίνακας του Ντίνου μας οδηγεί κατευθείαν εκεί!
Καλό μήνα σε όλους!
Αισθάνομαι πως κάπως έτσι συμβαίνουν τα πράγματα σ' αυτόν τον κόσμο, Μαρία μου. Και ότι το ποίημα εναρμονίζεται με τον πίνακα.
Σε ευχαριστώ, καλό μήνα.
Η προαιώνια λάμψη που μας κάνει να χάνουμε τη μνήμη. Αυτό για το οποίο αξίζουν και μοιάζουν δικαιολογημένα ο πόνος, η πίκρα, η αρρώστια και ο θάνατος. Υπέροχο, Τόλη.
Σε ευχαριστώ, Μαρία μου. Είναι κι εμένα ένα από τα αγαπημένα μου.
Δημοσίευση σχολίου