Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
24 σχόλια:
Αχ, αχ! Μαζί σας θα διανυκτερεύσουμε κι εμείς!
Κι εγώ, κι εγώ μαζί.. έτσι κι αλλιώς διανυχτερεύω.. λίγο το ποίημα, λίγο η Άνοιξη που δε λέει να φύγει (ακόμα) δε με νοιάζει κι αν δε κοιμηθώ ποτέ:)
`Ενα ποίημα τελικά, μπορεί να είναι και μόνο μια λέξη, φορτισμένη όμως με τόση αγάπη. `Ενα "εσύ" μόνο του, στο τέλος να τα λέει όλα και με τόση ένταση. Το ποίημα σου μας διανυκτερεύει πολύ γλυκά. Ευχαριστούμε.
"Να πάρουν τον έρωτα στα σοβαρά, να τον αντέξουν, και να τον μάθουν, όπως μαθαίνουμε ένα επάγγελμα-αυτό πρέπει να κάνουν οι νέοι. Οι άνθρωποι έχουν παρεξηγήσει, όπως τόσα άλλα πράγματα, τη θέση του έρωτα στη ζωή. Έκαναν τον έρωτα παιχνίδι και διασκέδαση, πιστεύοντας ότι τα παιχνίδια και οι διασκεδάσεις προσφέρουν μεγαλύτερη ευχαρίστηση από τη δουλειά. Τίποτε όμως δεν μας δίνει μεγαλύτερη χαρά και ευτυχία από τη δουλειά. Και ο έρωτας, ακριβώς επειδή είναι η πιο ακραία μορφή χαράς και ευτυχίας, δεν μπορεί παρά να αποτελεί δουλειά. Όποιος αγαπά λοιπόν πρέπει να προσπαθεί να φέρεται σαν να'χει φέρει εις πέρας ένα πολύ σπουδαίο καθήκον: πρέπει να περνά πολλή ώρα μοναχός, να εμβαθύνει στον εαυτό του, να συγκεντρώνεται και να συγκρατείται -
πρέπει να δουλεύει: πρέπει να γίνει κάποιος!"
Rainer Maria Rilke
Καλό απόγευμα σε όλους και μετά... καλή διανυκτέρευση με αυτό το ωραίο ποίημα του Τόλη.
Για σκέψου, Λίνα μου, να διανυκτερεύουν μαζί ένας άντρας και μια γυναίκα, διαβάζοντας ο ένας στον άλλο ποιήματα. Μ ό ν ο. Στην εποχή μας μάλιστα. Υπέροχα ρομαντικό και μια σπάνια πρωτοτυπία.
Προτείνω η ανάγνωση να αρχίσει με το «να μου διαβάζεις το βαθύ γαλάζιο .... , να μου διαβάζεις μουσικές, να μου διαβάζεις ποιήματα ...»
Ήδη γίναμε τρεις και καταργήθηκε η εφιαλτική μοναξιά του σύγχρονου εγωκεντρικού ανθρώπου. Καθώς λοιπόν διανυκτερεύουμε, Margo μου, θα κάνω μια πρόβλεψη ή μάλλον, με την ποιητική μου ιδιότητα, μια προφητεία.
Είσαι μια καλλιτεχνική ψυχή και θα ζεις σε μια ισόβια άνοιξη. Τα χρόνια θα περνάνε, οι εποχές θα έρχονται και θα φεύγουν, όμως εσύ εκεί. Στη φλόγα και στην πνοή της άνοιξης.
Είπα «καλλιτεχνική ψυχή» και φυσικά, όπως το τζίνι απ' το λυχνάρι του Αλαντίν, εμφανίστηκε η ΙΖΑ.
Είπες μια μεγάλη αλήθεια, νησιωτοπούλα. Η αυστηρότητα, η λιτότητα, η ίδια η απόλυτη αρχική συμπύκνωση στον πυρήνα του σύμπαντος, πριν τη μεγάλη έκρηξη, εκεί έλκει, εκεί οδηγεί τον κάθε ποιητή. Όπως μας δίδαξαν οι μέγιστοι προσωκρατικοί (ποιητές για μένα) φιλόσοφοι. Αν είναι δυνατόν να πούμε τα πάντα με μια φράση, ναι, με μια λέξη.
Και η πιο ωραία λέξη είναι η λέξη «εσύ» που εξαφανίζει το ατομικό και ενώνει τα δύο πλάσματα σε ένα, ίσως στο αρχικό ένα που τα έπλασε και καθόρισε το πεπρωμένο τους.
Καλό βράδυ.
Άλλη μια καλλιτεχνική ψυχή. Ντίνο μου, εργάζομαι σκληρά μια ζωή, ομολογώ και στον έρωτα, και έχω μάθει ελάχιστα. Δέχομαι με ευγνωμοσύνη τις παραινέσεις του σπουδαίου Ρίλκε και δεν μου μένει παρά να εργαστώ ακόμη πιο σκληρά στο μέλλον. Μέρα νύχτα, είπε; Μέρα νύχτα, τι να κάνουμε; Καθήκον είναι αυτό.
...ένα ποίημα για απόψε...
κοίτα πως λαμπυρίζουν οι λέξεις του...
άκου πως μας το ψιθυρίζει η νύχτα...
διανυκτερεύει στην καρδιά μας...
Και η εικόνα σου λαμπυρίζει, Τζούλια μου. Θα κάνει αρμονική παρέα στο ποίημα μέσα στη νύχτα.
Μάλλον άργησα αλλά να μπω;Δεν θα ενοχλήσω, θα κάτσω ήσυχα σε μια γωνιά να σας ακούω να απαγγέλλετε και θα σιωπώ.Για τον έρωτα..στίχους..
Αυτό είναι κατανυκτική ποιητική αγρυπνία."Πάντα ανοικτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου".Διονύσιος Σολω.μός
Κι εγώ άργησα να γυρίσω από τη Σαββατιάτικη κάθοδό μου στο κέντρο και στο λογοτεχνικό μας στέκι, το πατάρι των καπνιστών στο βιβλιοπωλείο Κυριακίδη. Με τον σούπερ βιβλιοπώλη και περιστασιακό καφετζή, Ιορδάνη.
Είσαι πάντοτε ευπρόσδεκτη στην παρέα μας, Όλγα μου. Κι εγώ προτιμώ τις γωνιές. Αν θέλεις, φέρε και τα ποιήματα που αγαπάς. Πάντως και η σιωπή σου θα είναι εύγλωττη.
Η κατάνυξη της ψυχής μας εκφράζεται με τον έρωτα και την ποίηση, Γιάννη μου. Έννοιες που περίπου ταυτίζονται.
Είχε γίνει μια ποιητική ολονυκτία πριν μερικά χρόνια στο υπόγειο του Εντευκτηρίου. Την Παγκόσμια Μέρα της Ποίησης.
Ένα ποίημα "απέραντα μαγευτικό" για Εκείνη που φωτίζει τη ψυχή μας
και τις μέρες που έρχονται.
Ναιιιιιιιιιιιι !!!
Ένα ποίημα...ποίημα...
Μια εικόνα ποίημα...μας κάνει να νιώθουμε...να ξενυχτάμε και να ανακαλύπτουμε,τον ευατό μας!
Φιλιά σε όλη την παρέα!
Τόλη μου,σε ευχαριστώ!
Έλεγα κι εγώ πού να είναι η Ουρανία και γιατί δεν εμφανίστηκε ακόμα. Τώρα ησύχασα.
Αν προσέξεις το σχήμα του ποιήματος δεξιά, που επιμελήθηκε η Λίνα μας, θα δεις ότι υποδηλώνει μιαν άνοδο/ανάβαση/εκτόξευση στον ουρανό. Με την εικόνα της Τζούλιας η αίσθηση αυτή ολοκληρώνεται.
Τι πύραυλοι λοιπόν και διαστημόπλοια και άλλα ανέκδοτα. Μόνο ο έρωτας μας απογειώνει με τον τρόπο αυτό.
Καληνύχτα.
Είστε υπέροχοι και οι τρεις...
Μόνο ο έρωτααααααααααααααααααααας!!!
Μη σας κουφάνω κιόλας, αλλά έτσι που με ξενύχτισες και από το φεγγάρι που με έστειλες,αυτά παθαίνω...
Τόλη μου, είμαι λίγο μπλοκαρισμένη για αυτό έχω ψιλοχαθεί.
Ένας πολύ καλός μου φίλος, κατεβαίνει υποψήφιος Βουλευτής στο Ν.Κορινθίας και θέλει βοήθεια.
Το ποίημα σου, ήταν για μένα θαυμάσιο δώρο!
Ανάσα,μέσα σε αυτό, το αντιερωτικό κλίμα της προεκλογικής περιόδου.
Μου λείπετε...
Φιλιά πολλά!
Καλημέρα.
είναι πολυ όμορφες οι διανυκτερεύσεις παρέα με ποίηματα και μαγικές σκέψεις...
:):)
κι ένα ποτήρι καλό κρασί !
σου εύχομαι όμορφα χειμωνιάτικα βράδυα Ποιητή... :)
Αφού είναι για καλό (σοσιαλιστικό) σκοπό, θα την αντέξουμε την προσωρινή απουσία σου, Ουρανία μου. Εμείς οι τρεις κι όλοι οι άλλοι υπέροχοι εδώ. Δηλαδή, μετά την 4η Οκτωβρίου, να περιμένουμε εκπλήρωση των υποσχέσεων, ένα πιο ερωτικό κλίμα κι ένα ταξίδι στα βάθη τ' ουρανού;
Eυχαριστώ, Ηλιάνα μου. Διανυκτερεύσεις παρέα με ποιήματα, μαγικές σκέψεις αλλά κι από σένα νοσταλγικά και σεβνταλίδικα τραγούδια της ανατολής.
"A Book of Verses underneath the Bough,
A Jug of Wine, a Loaf of Bread - and Thou
Beside me singing in the Wilderness -
Oh, Wilderness were Paradise enow!
Omar Khayyam
Γυρνώντας πριν λίγο από ένα γάμο (να ζήσουν τα παιδάκια) έβλεπα μέσα από το ταξί σε κάθε στάση να διανυκτερεύει διαφημιστικά-προεκλογικά, τάχα δήθεν σκεπτόμενος, μια πολιτική φιγούρα.
Τι πεζό!!!
Τη δικιά μας διαρκή διανυκτέρευση δεν την αλλάζω με τίποτα.
Καλό βράδυ σε όλους και καλές δικές μας διανυκτερεύσεις στο διηνεκές.
Σκέψου να αφιερώσεις τη ζωή σου, Ντίνο μου, στην ευτέλεια και την απάτη. Στα κούφια λόγια και στα πλαστά χαμόγελα. Θλιβερά πρόσωπα οι πολιτικοί!
Δημοσίευση σχολίου