Ζούμε μια ευτυχισμένη περίοδο της ελληνικής ποίησης, και εννοώ την πρώτη και δεύτερη μεταπολεμική γενιά, κυρίως. Διαθέτουμε μια πλειάδα πολύ άξιων ποιητών που αν μεταφράζονταν ικανοποιητικά σε ορισμένες βασικές γλώσσες θα κέρδιζαν μια παγκόσμια αναγνώριση. Η χρήση μιας γλώσσας μειονοτικής, όπως η ελληνική, που μολονότι είναι η ωραιότερη στον κόσμο, η μητέρα όλων των γλωσσών, απευθύνεται σ’ έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ανθρώπων, κοστίζει αφάνταστα στους ποιητές μας γιατί τους στερεί μιαν άμεση επικοινωνία μ’ εκατομμύρια αναγνώστες σ’ όλο τον κόσμο.
Η βαθύτερη αλήθεια δεν αποκαλύπτεται με τη γνώση σε όποιον σκέφτεται, αλλά σε όποιον δεν σκέφτεται εγκαταλείποντας τον εαυτό του στην ποιητική έκσταση και ξανακερδίζοντας τη χαμένη αθωότητά του.
Η απώλεια μιας κοινής κατανοητής ποιητικής γλώσσας, ενός κοινού ποιητικού μέτρου, είναι συνέπεια της απανθρωποποίησης, του εκβαρβαρισμού της κοινωνίας μας, της έλλειψης ενός κοινού μύθου, μιας κοινής πίστης, της ανέκκλητης εξορίας μας μέσα σ’ έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η δράση και η οικονομική παραγωγή.
Ενώ η ποίηση κατά ένα μεγάλο μέρος έγινε ένα όργανο εξαιρετικά ειδικευμένο, χωρίς ακροαματικότητα, μια πεμπτουσία για ελάχιστους προνομιούχους, για μια elite, η μεγάλη μάζα στράφηκε προς τη βιομηχανία των τεχνητών ονείρων, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Τάκης Βαρβιτσιώτης
Από το βιβλίο του Ο διάπλους του καθρέφτη, 2008
Σημειώσεις για την ποίηση
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
..."Διαθέτουμε μια πλειάδα πολύ άξιων ποιητών που αν μεταφράζονταν ικανοποιητικά σε ορισμένες βασικές γλώσσες θα κέρδιζαν μια παγκόσμια αναγνώριση"
..."εγκαταλείποντας τον εαυτό του στην ποιητική έκσταση και ξανακερδίζοντας τη χαμένη αθωότητά του."
με πολύ ωραίο λόγο
ο Τάκης Βαρβιτσιώτης
εκφράζει σημαντικές αλήθειες
Με τον Τάκη Βαρβιτσιώτη, Νίκο, τώρα 93 ετών αλλά πάντοτε ακμαίο και δραστήριο, έχουμε μια θερμή φιλική σχέση επί πολλά χρόνια. Τον έχω παρουσιάσει, με έχει παρουσιάσει, έχουμε συνεργαστεί στο διοικητικό συμβούλιο της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ο Τάκης είναι μια πραγματικά ευγενική φυσιογνωμία, ένας βαθύς γνώστης του ποιητικού φαινομένου.
Πριν μερικά χρόνια μετέτρεψε ένα διαμέρισμα στο «Μέγαρο Βαρβιτσιώτη» στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην Ποιητική Εστία, όπου οργανώνονται ποιητικές εκδηλώσεις την πρώτη Τρίτη κάθε μηνός. Η Ποιητική Εστία είναι ένας θελκτικός χώρος με βιβλιοθήκη, πιάνο, φωτογραφίες, βραβεία, πορτραίτα, χειρόγραφα και κάθε είδους μικροαντικείμενα από τη μακρά πορεία του ποιητή.
Όπως είχα αναφέρει στην πρώτη ανάρτηση, Ο διάπλους του καθρέφτη είναι τα αποστάγματα της μελέτης, της γνώσης και της πείρας του, οι σκέψεις και τα συμπεράσματα του από μια ζωή αφιερωμένη στην ποίηση και στην τέχνη γενικότερα. Και, φυσικά, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.
Δημοσίευση σχολίου