Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Και ριγώ

Το ξαίρω πως ζεις μονάχα
στη σκέψη μου και τη θαλπωρή
της καρδιάς μου.
Με τα μεγάλα σου μάτια ανοιχτά
όταν σε υποδεχθήκαμε
παιδάκι κρατημένο απ' το χέρι
έφηβη
γυναίκα με το πρώτο μωρό
στην αγκαλιά σου ...

Το ξαίρω πως δεν υπάρχεις
στον κόσμο τον αισθητό
πως δεν πονάς πια,
και δεν χρειάζεται να είσαι γενναία.

Όμως
όταν φέρνω τα λουλούδια μου
στον φθινοπωρινό σου τάφο
και βρέχει, κι ο χειμώνας έρχεται
ο καρτεσιανός εαυτός μου μ' εγκαταλείπει
φοβάμαι πως θα κρυώνεις και θα υποφέρεις ...
Και ριγώ.

Ηλίας Γ. Κρανιώτης
από τη συλλογή Ρυθμοί 3/4 του αιώνος, 2009

Δεν υπάρχουν σχόλια: