Έαρ

Θα ξημερώσει.
Για να μιλήσουν τα δέντρα.
Ν’ ανοίξει και πάλι
Το κλειστό διάφραγμα του κόσμου.
Πάνω από το πάτημα της αράχνης
θα το αναγγείλει το χτύπημα του ρολογιού,
το κλάμα του μωρού στο διπλανό διαμέρισμα,
η λάμψη των κήπων.
Όχι το πρωινό δελτίο ειδήσεων.
Αυτό δεν είναι νέο.
Νέο είναι το φως
που όλα τα δείχνει κι όλα τ’ αλλάζει.
Εδώ,
κάτω απ’ το αίθριο τ’ ουρανού,
στη μικρή αποικία της αύρας.

Το φως –
η δόξα και το ανάθεμα
το ανεξίτηλο μελάνι του ήλιου.

Αναστάσης Βιστωνίτης
από την ενότητα Τα ρόδα της Αχερουσίας,
δημοσιεύτηκε στο περ. Εντευκτήριο,
τεύχ. 81, Απρ. – Ιούν. 2008