Φίλοι μου του διαδικτύου,
Συμπληρώθηκαν ήδη δεκατρία χρόνια από τον Ιούνιο του 2008, όταν με τη Λίνα Παπαδοπούλου αποφασίσαμε να ανοιχτούμε στο πέλαγος των Ελλήνων ποιητών του 20ου (και του 21ου !!) αιώνα. Με προσωπικές θεματικές ανθολογίες. Με ποιήματα για τον έρωτα και την αγάπη, για την κοινωνία και την επανάσταση, για το όνειρο και την ουτοπία, για τον χρόνο και τη μνήμη, για τη μοναξιά, για το ίδιο το ποιητικό φαινόμενο, για όλα τα αιώνια θέματα της λογοτεχνίας.
Στο διάστημα αυτό, διάβασα αναρίθμητες ποιητικές συλλογές, ξεφύλλισα εκατοντάδες τεύχη λογοτεχνικών περιοδικών, ανέτρεξα σε μερικές δεκάδες ανθολογίες από τη βιβλιοθήκη μου και προμηθεύτηκα άλλες, για να θυμηθώ τα αγαπημένα μου ποιήματα, να ανακαλύψω άλλα και έτσι να μοιραστώ μαζί σας αυτόν τον αμύθητο πλούτο της ψυχής.
Εκτός από τις θεματικές ανθολογίες, σκοπός μας ήταν να παρουσιάσουμε ξεχωριστά σημαντικούς ποιητές, ιδίως εκείνους που είναι λιγότερο γνωστοί έξω από τον στενό ποιητικό κύκλο. Επίσης, να σας γνωρίσουμε αξιόλογους νέους ποιητές, την ελπίδα και το μέλλον. Αυτό έχει ήδη γίνει για αρκετούς ποιητές και θα συνεχιστεί με ειδικά αφιερώματα σε πολλούς άλλους. Με τον τρόπο αυτό, συνεχίζουμε με τη δική μας οπτική τις άλλες αξιόλογες προσπάθειες ανθολόγησης που έχουν γίνει στο διαδίκτυο.
Το ιστολόγιο φέρει ένα δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα, υπήρξε όμως, έως πριν έξι χρόνια περίπου, αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας. Συνεχίζω μόνος μου από τότε. Τα ποιήματα συνοδεύονται, σχεδόν πάντα πλέον, από πίνακες ζωγραφικής, εικόνες, σχέδια ή φωτογραφίες. Το ποίημα του Άρη Αλεξάνδρου στη στήλη «Το ποίημα που διανυκτερεύει», όπως και το δικό μου ποίημα ως προμετωπίδα της ανθολογίας, εκφράζουν τον αγωνιζόμενο άνθρωπο και το πνεύμα του ιστολογίου. Δραστικό αντίδοτο, ελπίζω, στη μοναξιά που ενεδρεύει μέσα μας.
Μερικούς μήνες μετά την αρχή αυτής της προσπάθειας, είχαμε τη χαρά να γίνει βασική συνεργάτιδά μας η πολύτιμη Τζούλια Φορτούνη. Η Τζούλια ανέλαβε να επιλέγει πίνακες και συνθέτει εικόνες για τα ποιήματα της ανθολογίας - μια πρωτότυπη δημιουργική εργασία. Τη Τζούλια διαδέχτηκε στον τομέα αυτό μια άλλη φίλη από την Αθήνα, η Γιάννα Αγγελοπούλου. Εδώ και έξι χρόνια περίπου, την εργασία αυτή έχω αναλάβει εγώ προσωπικά.
Βασικός συνεργάτης του ιστολογίου υπήρξε και ένας παλιός μου φίλος, ο ζωγράφος και λογοτέχνης Ντίνος Παπασπύρου. Κατά διαστήματα είχαμε τη βοήθεια και άλλων φίλων της ποίησης.
Μετά λοιπόν περισσότερους από 500 ποιητές με περισσότερα από 5.000 ποιήματα σε 14 θεματικές ενότητες, έχω πια συνειδητοποιήσει ότι το έργο αυτό δεν πρόκειται να τελειώσει. Δεν θα τελειώσει ποτέ γιατί η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Δεν έχουν ακόμα ανθολογηθεί πολλοί σημαντικοί ποιητές και η ανθολόγηση άλλων δεν είναι πλήρης. Και το κυριότερο, παρά την παραδοσιακή μικροψυχία και μεμψιμοιρία στον τόπο μας, η ελληνική ποίηση γνωρίζει στις μέρες μας μια πρωτοφανή άνθιση.Οι παλιότεροι ποιητές δημοσιεύουν το έργο της ωριμότητάς τους ενώ εμφανίζονται συνεχώς αξιόλογοι νέοι ποιητές. Μέσα στην κοπριά φυτρώνουν εξαίσια λουλούδια.
Η έρευνα λοιπόν θα συνεχιστεί, παρά τη γενικότερη σοβαρή μείωση στην κίνηση των ιστολογίων, και θα προστεθούν στις ανθολογίες πολλοί ποιητές και πολύ περισσότερα ποιήματα. Με μοναδικό κριτήριο την ποιότητα. Πρόκειται ασφαλώς για μια φιλόδοξη προσπάθεια, ιδίως αν ληφθούν υπόψη οι τεχνικοί περιορισμοί ενός απλού ιστολογίου αλλά και ο περιορισμένος χρόνος που εγώ διαθέτω. Και κάτι ακόμα, νομίζω ιδιαίτερα σημαντικό. Η αγάπη όλων μας για την ποίηση δημιουργεί φιλικούς δεσμούς με ξεχωριστούς ανθρώπους που, πιθανότατα, δεν πρόκειται ποτέ να γνωρίσουμε από κοντά. Παράδειγμα η συνεργασία μου με τα άλλα μέλη της παρέας που υπήρξε σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονική και τηλεφωνική. Και οι πολλοί κάτοχοι άλλων ιστολογίων που έχουν γίνει τακτικοί αναγνώστες μας. Νομίζω ότι αυτή είναι μια άριστη συστατική επιστολή για τη λειτουργία του διαδικτύου.
Ευχαριστώ θερμά τη Τζούλια, τη Λίνα, τη Γιάννα και τον Ντίνο, σας ευχαριστώ όλους.
Τόλης Νικηφόρου
Αναρτήσεις
15 σχόλια:
Πολύ ωραία η σύλληψη της Τζούλιας. Εύχομαι ακόμα μεγαλύτερη ανθοφορία στο λιβάδι σου Ποιητή που δεν γνωρίζει από Χειμώνες.
Κι από χειμώνες γνωρίζει, Λίλιαν, κι από περιπέτειες και τρικυμίες κάθε λογής. Γι' αυτό ακριβώς επιμένει να ανθίζει.
Σε ευχαριστούμε.
Εικόνα μελαγχολική σαν τις μέρες της πατρίδας γύρω απ΄τη ζωή μας .
Σμήνη του αλφάβητου μας προτρέπουν .
Ένα πουλί στραμμένο στην άνοιξη περιμένει όπως εμείς , όπως η γυναίκα .
Οι μαργαρίτες απέραντο σεντόνι,για ένα χέρι .Μ αγαπά , δε μ΄αγαπά.
Μαδάνε ακόμα μαργαρίτες;
Κι εκεί στο μπλέ βαθύ ,κόκκινες λέξεις Νικηφόρου ονείρου , για το φως που θάρθει .
Νάσαι καλά Τζούλια . POET θάρθει η άνοιξη ...
Πολύ ωραία η καινούρια στολή του λιβαδιού. Αυτό το βαθύ, ηλεκτρισμένο μπλε όπως απλώνεται πάνω στις μαργαρίτες...
Να είναι πάντα ανθισμένο το λιβάδι σου, Τόλη.
η καινούρια εικόνα μπορεί να είναι δικό μου φωτομοντάζ, αλλά την τελική επιλογή των χρωμάτων την έκανε ο Τόλης (τι άλλο θα διάλεγε από τα αγαπημένα του βαθύ γαλάζιο και κόκκινο;) ενώ η γραμματοσειρά που πρόσθεσε η Λίνα έκανε την εικόνα πιο ονειρική...
ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια...
εύχομαι σε όλους ανοιξιάτικα όνειρα στο λιβάδι μας...
Πολύ ωραία τα λέει η Τζούλια. Εγώ να προσθέσω απλώς το δικό μου ευχαριστώ.
Τέλεια ιδέα, Τόλη, για ανανέωση στο λιβάδι, τέλεια εικόνα, Τζούλια, όπως πάντα!
Την καλησπέρα μου.
(Επιτέλους το τέρας του ίντερνετ μου έδωσε πρόσβαση στους διαδικτυακούς μου φίλους!)
Τα λειβάδια της ποίησης
σε οδηγούν στο άπειρο του ονείρου
είναι πάντα ανθισμένα
πάντα γεμάτα άνοιξη
και"πέρα ως πέρα φωταγωγημένα
από τα μάτια των παιδιών"
Δεν είναι τέρας, Λίνα, είναι ο ζηλόφθονος δαίμων του διαδικτύου που σε καταδίκασε προσωρινά στην απραξία.
Welcome back !
Αχ, τι ωραία να ήταν πάντα έτσι, Ανδρέα. Αθέλητη ομοιοκαταληξία, με επηρέασε φαίνεται η Σοφία.
Θαυμάσια σύνθεση Τζούλια.
Μήπως ακουστικά θα έδενε καλύτερα με τη μελωδική "Άνοιξη" του Vivaldi;
Εμένα μ' αρέσει πιο πολύ το φθινόπωρο... Καλά να είμαστε και να το βάλουμε τότε, ε, Τζούλια; :-)
Ντίνο υπόσχομαι την 1η του Μάρτη, μαζί με το μαρτιάτικο βραχιολάκι να βάλω την Άνοιξη του Vivaldi (αν και η αγαπημένη μου μουσική εποχή είναι ο χειμώνας...συντάσσομαι...)
Τζούλια,
Απολαμβάνω τη μουσική άνοιξη του Vivaldi.
Μου φέρνει στο μυαλό ωραία ταξίδια
στην Ιταλία που την ακούγαμε, διασχίζοντας όμορφες εξοχές.
Σ'ευχαριστώ πολύ.
τι πιο ωραίο...
μια μουσική να μας ταξιδεύει πάλι...
χαίρομαι που το απολαμβάνεις Ντίνο...
καλή μερα..και με ανοιξιάτικη διάθεση πάντα...
Δημοσίευση σχολίου