Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Στο Νίκο της ετήσιας μοναξιάς


Δε θέλω σήμερα fish and chips.
Θ΄αποτελειώσω κάτι υπολείμματα
νόστιμον ήμαρ.
Κατόπιν βέβαια
το μέλλον μου γίνεται αβέβαιο.
Όμως, κάπου θα βραδιάζει
με αστέρια
και κραυγές έρωτα.
Μόλο που χτες
το σαξόφωνο με
την αχυρένια φωνή και το περιλαίμιο
έπεσε ξέπνοο
- ο αέρας πηχτός -
ενθάδε.

Κούλα Αδαλόγλου
από τη συλλογή Στο μεταίχμιο, 1992

5 σχόλια:

Poet είπε...

Άγριο πράγμα η μοναξιά, Λίνα, ας είναι και ετήσια μόνο. Χωρίς κάποιον Νίκο. Το κεφάλι αφήνει αποτυπώματα στους τοίχους (έστω και με wallpaper).

Κι όποιος νομίζει ότι η μοναξιά είναι παντού η ίδια, δεν έχει ζήσει στην Αγγλία (ή στη Σκωτία).

Αγγελικούλα είπε...

Από τα πιο άγρια θηρία, Τόλη. Και στην Αγγλία (από εκεί είναι η δική μου εμπειρία...) ακόμα αγριότερη.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Την καλησπέρα μου, μόλις έβαλε στην ΕΤ1 μια νέα σειρά για τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη. Επιτέλους, κάτι αξιόλογο από τα λίγα που μπορείς να δεις στην Ελληνική τηλεόραση.

Poet είπε...

Καλησπέρα, Τάσο.

Μόλις είδα το πρώτο επεισόδιο. Πραγματικά αξιόλογο. Ύστερα από χρόνια θα παρακολουθήσω κι εγώ μια σειρά στην τηλεόραση.

Α. Δ.Ε. ΒΑΛΜΑΣ είπε...

Καλημέρα Τόλη, Λίνα ...... σε όσους ξεχνώ,
συμφωνώ απόλυτα και σημειώνω πως αυτή είναι η αποστολή
της κρατικής τηλεόρασης.
Το ποίημα που διανυκτερεύει απλά συγκλονιστικό.