Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
Μέσα στις πέτρες
Τις σκοτεινές ώρες της ζωής μας, τις ώρες της μοναξιάς και της απελπισίας, ας θυμόμαστε τον Άρη Αλεξάνδρου. Για το Κιβώτιο, το συγκλονιστικότερο ίσως βιβλίο της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Για τα ποιήματα που έγραψε με γνώση, με πάθος, με ψυχρή αποφασιστικότητα. Ιδίως όμως ας τον θυμόμαστε για το προσωπικό του παράδειγμα. Το παράδειγμα του ανθρώπου που δεν υποτάσσεται σε καμία σκοπιμότητα, σε καμία άνωθεν εντολή. Και παραμένει όρθιος και μόνος.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Πόσο με τρομάζει τούτη η σφαίρα .
Πόσο άχρηστα μοιάζουν όλα κι άδεια αφού αντέχουμε , συνηθίσαμε
να γυρίζει
πνιγμένη στο αίμα .
Ο καναπές
έχει ένα χρώμα
κόκκινο βαθύ .
Καλησπέρα σε όλους .
Είναι άγρια η μοναξιά .
Ο συνωστισμός των κραυγών ;
Καλημέρα, Υακίνθη. Εδώ όμως η μοναξιά απαλύνεται. Και μέσα στην παγκόσμια βαρβαρότητα, υπάρχει και η ομορφιά, υπάρχει η αγάπη, υπάρχει η ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Κόσμος του φόνου, μα και κόσμος των θαυμάτων.
Ένας μεγάλος ποιητής κι επαναστάτης που έκανε στίχους και πράξεις αυτά τα οποία πίστευε.
Ναι, Ανδρέα. Και στάθηκε μπροστά στα μικτά εκτελεστικά δεξιάς και αριστεράς. Χωρίς να δειλιάσει ή να υποκύψει.
Δημοσίευση σχολίου