Πλάσματα αϋπνίας

Από πού αναδύεστε
πρόσωπα, πρόσωπα, πρόσωπα,
πίσω ακριβώς από το φράγμα του ύπνου
όταν απλώνω τα χέρια να πιαστώ
στην κόχη ενός ουρανοξύστη
στο παραπέτο μιας γέφυρας
στο χείλος μια αβύσσου
με τον κίνδυνο στην καρδιά μου
το κενό κάτω απ’ τις φτέρνες μου.
Από πού αναδύεστε τόσες μάσκες
με κινηματογραφική διάταξη
στη σκοτεινή κρεβατοκάμαρα
όταν ο υπερβολικός κόπος της μέρας
των νεύρων η ένταση
ο πανικός της ψυχής
φυγαδεύουν τον ύπνο;

Πρόσωπα γνωστά και όμως άγνωστα
πού σας έχω γνωρίσει;
σε ποια εποχή συμβαδίσαμε σε πορείες;
δε θυμάμαι είτε δε βλέπω με την ίδια όραση
παλιά και καινούρια πρόσωπα, δάσος,
εωσφορικά, πονεμένα, αγγελικά, θεία
καταδικαστικές στυγνές γκριμάτσες
τρυφερά παιδικά χαμόγελα
πεθαμένα από σαράντα χρόνια
της αδελφής μου το φιλντισένιο προφίλ
του πατέρα το σκεπτικό πρόσωπο
γεμάτο πόθο να με αναγνωρίσει
της πρώτης μου δασκάλας το γυμνό κρανίο
που θέλει και τώρα να μου δείξει το σωστό δρόμο
πρόσωπα, πρόσωπα, πρόσωπα
με κοιτούν, με ερευνούν, με εξετάζουν
με ψηλαφίζουν τα δύσπιστα βλέμματά τους
γουρλωμένα τα μάτια τους αμφιβάλλουν
Εσύ; …
Ένα πρόσωπο σαρκάζει
άλλο κλαίει πικρά γιατί γέρασα
άλλο με φτύνει με αηδία
άλλο μ’ επιδοκιμάζει με μορφασμούς
άλλο καγχάζει δίχως ν’ ακούγεται
άλλο μου γνέφει να βιαστώ
κι όλα μ’ εκλιπαρούν
να μη στρίψω το διακόπτη
να μην ανάψω ένα σπίρτο
τα σκοτώνει ένα προς ένα
το φως.

Πούθ’ έρχεστε κάθε άυπνη νύχτα
πώς μπαίνετε πλήθος στην κάμαρά μου
δίχως τον παραμικρό θόρυβο
δίχως να τρίξει η πόρτα
πλάσματα που πεθαίνετε την αυγή;

Ρίτα Μπούμη-Παππά
από τη συλλογή Λαμπρό φθινόπωρο, 1961

Μυστικά και ντοκουμέντα

Καλώ τους φίλους μου να επισκεφτούν το νέο ιστολόγιο
                 Μυστικά και ντοκουμέντα
      (http://secrets-and-documents.blogspot.gr),
που έχουμε δημιουργήσει μαζί με την πάντα πολύτιμη
Τζούλια Φορτούνη.

Ο τίτλος του προέρχεται από το γνωστό τραγούδι
του Δήμου Μούτση με τη Σωτηρία Μπέλου και το
ιστολόγιο θα περιλαμβάνει επιστολές που μου έστειλαν
σημαντικοί ποιητές και πεζογράφοι, ίσως και κριτικοί,
κατά τον σχεδόν μισό αιώνα της λογοτεχνικής πορείας
μου, δικές μου επιστολές, αναγγελίες εκδηλώσεων,
χαριτωμένα ή δραματικά περιστατικά και στιγμιότυπα,
ό,τι δεν περιορίζεται στο αυστηρά προσωπικό, θίγει
ευρύτερα λογοτεχνικά και κοινωνικά θέματα και μπορεί
να ενδιαφέρει τους αναγνώστες της λογοτεχνίας κατά
τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα.

Αρχίζουμε με ένα γράμμα της Ρίτας Μπούμη Παπά με
ημερομηνία 25 Νοέμβρη 1966 και θα συνεχίσουμε με ένα
δεύτερο δικό της γράμμα, με μια επιστολή του Ρένου
Αποστολίδη και με μια παρουσίαση από τον Μανόλη
Αναγνωστάκη δύο νέων τότε ποιητών και ενός νέου
πεζογράφου σε αμφιθέατρο του Α.Π.Θ.  Από κει και πέρα,
ειλικρινά δεν ξέρω τι θα βγει στη επιφάνεια από ...
μυστικά και ντοκουμέντα, όταν σκαλίσω τα 20-25 κλασέρ
των επιλεγμένων αρχείων της λογοτεχνικής αλληλογραφίας
μου. Καλή ανάγνωση.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
θα πλημμυρίσει η πόλη με βουβά κορίτσια
ο αέρας με στιφή ευωδιά θανάτου
τα φρούρια θα σηκώσουν άσπρες σημαίες
τα οχήματα θα σταματήσουν -
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
θα δείτε χίλια κορίτσια με τρυπημένα στήθη
ακάλυπτα, να σας φωνάζουν
«γιατί μας στείλατε έτσι νωρίς να κοιμηθούμε
σε τόσο χιόνι, αχτένιστες, κλαμμένες;» -
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
θα ιδούν κατάπληκτα τα πλήθη
πως φάλαγγα πιο ανάλαφρη δεν πάτησε τη γη
πως λιτανεία πιο ιερή δεν έχει παρελάσει
ανάσταση πιο ένδοξη και ματωμένη -
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
γαμήλιο άνθος η πανσέληνος θα υψωθεί να τις στολίσει
μέσα στα κούφια μάτια τους θα κλαίνε ορχήστρες
οι μπούκλες τους, οι επίδεσμοι θα κυματίζουν
ω τότε, πολλοί από τύψεις θα πεθάνουν -
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

Ρίτα Μπούμη-Παππά
από τη συλλογή Χίλια σκοτωμένα κορίτσια, 1963

Λέσχη Ανάγνωσης της Ποίησης - Κοινωνία και επανάσταση

Λέσχη Ανάγνωσης της Ποίησης

Θεματικές ανθολογίες -4^η εκδήλωση

«Κοινωνία και επανάσταση»

Μετά τα Ποιήματα Ποιητικής,τα Ποιήματα για τον ΄Έρωτα?Θάνατο και την Αγάπη και τα Ποιήματα για το Όνειρο και την Ουτοπία, η Μούσα Ερατώ σας προσκαλείς στα Ποιήματα για την Κοινωνία και την Επανάσταση την Παρασκευή, 8 Νοεμβρίου, 2019, στις 8.00 το βράδυ, στη Στέγη της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης, Δημοσθένους, 4 (πλάι στην Πλατεία Αριστοτέλους).

Εισηγήτρια η φιλόλογος και ποιήτρια Μαρία Πολίτου, συντονιστής ο Τόλης Νικηφόρου. Μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης θα διαβάσουν ποιήματα των Νίκου Γρηγοριάδη, Πρόδρομου Μάρκογλου, Γιάννη Ρίτσου, Στέργιου Βαλιούλη, Κώστα Βάρναλη, Νίκου Εγγονόπουλου, Κλείτου Κύρου, Τάσου Λειβαδίτη, Γ.Θ. Βαφόπουλου, Μανόλη Ξεξάκη, Ανέστη Ευαγγέλου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Τίτου Πατρίκιου, Πάνου Θασίτη, Άρη Αλεξάνδρου και Ρίτας Μπούμη-Παππά, ενώ ταυτόχρονα θα προβάλλονται πίνακες ζωγραφικής εμπνευσμένοι από την ποίηση. Κατά διαστήματα θα προβάλλονται/ακούγονται ποιήματα μελοποιημένα από γνωστούς συνθέτες.

Θα ακολουθήσει συζήτηση. Όλοι οι φίλοι της ποίησης είναι όπως πάντα ευπρόσδεκτοι στην εκδήλωση.

Αυτοσχεδιάσματα (απόσπασμα)

στη μνήμη της αγαπημένης μου Ρίτας που
έχει πια γίνει φως, τιτίβισμα, αφρός και χλόη

Η άνοιξη του 2006
με ζήτησε παντού
στην άσφαλτο, στους κάμπους, στις ακτές
όπου τα ίχνη μου έχω αφήσει.
Τέλος με βρήκε καθισμένη
στη σιωπή ενός πάρκου σκοτεινού.
Ευτύς μου πέταξε στα γόνατα
φουχτιές από ηλιαχτίδες
να μου προσφέρει έσκυψε
τη λεπτή αύρα της πνοής της
μου χάιδεψε το πρόσωπο
τις εκατόχρονες ρυτίδες
μου είπε τα νέα του καιρού.
Σηκώθηκα να περπατήσω.
Ξυπνούσανε στα δέντρα τα λουλούδια
τα χελιδόνια
άνοιγαν καθώς σελίδες τα φτερά τους
για να πετάξουν στον αέρα
κ' οι πόλεμοι είχαν πια καταργηθεί.
Εγώ σαν σώμα δεν υπήρχα,
είχα πια γίνει φως
τιτίβισμα, αφρός και χλόη.

Ρίτα Μπούμη - Παππά
από τη συλλογή Λαμπρό φθινόπωρο, 1961

Στον άκαρπο δρυμό των άστρων ...

Στον άκαρπο δρυμό των άστρων
που διασχίζει ο χρόνος οδοιπόρος
είμαι κι εγώ ένα τρίμμα φωτερό.
Κάθε αυγή, όταν κοιμάστε,
περνά έν' άτι αόρατο με μάτια υγρά
το ιππεύω και καλπάζω
όχι για ν' ανταμώσω κάποια νέα πόλη,
(οι πολιτείες όλες έξω απ' την πόρτα μου περνούν)
αλλά για κει που τρέφονται οι άνεμοι
και μεγαλώνουν.
Μην τρέχεις με τροχούς πάνω στην άσφαλτο
με κινητήρες στον αιθέρα
με στόχο να με προσπεράσεις.
Καύσιμη ύλη πιο ισχυρή
από τον πυρετό μου
δεν υπάρχει.

Ρίτα Μπούμη - Παππά
από τη συλλογή Η σκληρή αμαζόνα, 1964