Έξυπνες βόμβες - Χαϊκού (επιλογή 2)

Έβαλε φωτιά
να κάψει το παρελθόν
κι έγινε στάχτη.


Χρήμα ο χρόνος.
Όσο τον σπαταλάω
τόσο φτωχαίνω.


Καινούργιος χρόνος.
Ευχές ανταλλάζουμε.
Λοξές οι ματιές.


Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Έξυπνες βόμβες, Χαϊκού, 2016

Σύνθημα

Παράξενο το σύνθημα στον τοίχο.
Ώρες να το εξηγήσεις προσπαθείς.
Διαβάζεις πονηρά 
πίσω απ' τις λέξεις.
Άδικος κόπος, 
νόημα κανένα. 
Πάψε το διάβασμα, λοιπόν,
δεν ωφελεί. 
Άσε τον τοίχο. 
Άκου το σύνθημα στους δρόμους. 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Ζηλεύω τα βράχια, 2018

Μνημοφυλάκιο παρομοιώσεων ΙΙ

Όπως η Αντιγόνη που κλαίει γοερά ζητώντας τη μάνα της, «Η μαμά μου ... αχ! θέλω τη μαμά μου ...» φωνάζει, και όταν μια κυρία τη ρωτάει, πού είναι η μαμά της, «πήγε να ψωνίσει και έχει αργήσει να επιστρέψει», της αποκρίνεται, και τότε την παίρνει και προσεκτικά την οδηγεί στο κρεβάτι της, η νοσοκόμος υπηρεσίας του γηροκομείου.

*

Όπως η ηλικιωμένη γυναίκα στο ημιώροφο του ξενοδοχείου, που, όσην ώρα παίρνει το πρωινό της, μονολογεί ψιθυριστά και νεύει σαν ν' απευθύνεται στα πιάτα και στα κύπελα, κι ύστερα διπλώνει με επιμέλεια ένα κομμάτι κέικ στη χαρτοπετσέτα και σηκώνεται ψιθυρίζοντας λέξεις απόγνωσης στο κέικ που θα γλυκάνει τον τρόμο της μοναξιάς της στο δωμάτιο τη νύχτα.

Γιώργος Χ. Θεοχάρης
από τη συλλογή Από μνήμης, 2010

Κβαντομνημονική

Γίνονται σκόνη οι μέρες.
Σκορπούνε
- χνούδι ανθού της πικραλίδας.

Έρχονται - φεύγουν οι εποχές.
Παιχνίδι παδικό της μελιδόνας - της χελιδόνας.

Αυτό που τώρα θάλλει
αύριο θα 'ν' αιθάλη
κι εκείνο που θ' ανθίσει
το βράδυ θα μαδήσει

Ό,τι θυμάμαι είμαι
κι ό,τι φαντάζομαι.

Είμαι τα κβάντα της μνήμης μου.

Δυνάμει νεκρός.
Δυνάμει ζωντανός.

Η μνήμη τρέχει στο μέλλον.
Τρυπά το μυαλό μου.
Εφορμά να βγει απ΄το χρόνο.

Είμαι ο χρόνος.
Διανταίος
και
διαπερώμενος

Πού η αφετηρία;
Πού ο τερματισμός;

Πασχίζω να μη γίνω αιώνιο τώρα.

Νυχτώνει, ξημερώνει,
νυχτώνει, ξημερώνει,
νυχτώνει ...

Γιώργος Χ. Θεοχάρης
από τη συλλογή Από μνήμης, 2010

Θρήνος

 Φουρτούνιασε η θάλασσα.

Απελπισμένα κύματα 

χτυπιούνται στα βράχια. 

Η θάλασσα φωνάζει 

- Όχι άλλον Αϊλάν !

Και φτάνει ο αντίλαλος 

στη Λαμπεντούζα

στο Φαρμανκονήσι

και σ' όλη τη Μεσόγειο. 

Κλαίνε οι γλάροι : 

- Όχι άλλον Αϊλάν !

Και μένει μέσα μου ο θρήνος

που κάθε βράδυ με ξυπνά

και μου ζητάει να παλέψω. 

Θεοχάρης Παπαδόποιλος

από τη συλλογή Μεταμοντέρνες αυταπάτες, 2021

Μνημοφυλάκιο παρομοιώσεων ΙΙ (2)

Όπως, καμιά φορά, λικνίζοντας το θυμιατό πάνω απ' το μνήμα, η μάνα μου αρχίζει μιαν άηχη κουβέντα, κι εγώ, που το αντιλαμβάνομαι απ' των χειλιών της την ανεπαίσθητη κίνηση, μετακινούμαι λίγο πιο πέρα, αφήνοντάς τη να συνεχίσει τα παθητικά κρυφομιλήματα με τον πατέρα.

*

Όπως φτάνει κάποτε η ώρα που το αβάσταχτο βάρος του χρόνου λυγίζει τα πόδια σου και λυπάσαι που δεν μπορείς να εκφράσεις σωματικά της ψυχής σου το φούντωμα, της ψυχής που τώρα πια κατοικεί σε ερείπια.

Γιώργος Χ. Θεοχάρης
από τη συλλογή Από μνήμης, 2010

Παραλία

Μια παραλία ερημική.
Καμιά φωνή, 
θόρυβος κανένας.
Μόνη συντροφιά της τα κύματα.
Μόνοι φίλοι της τα βράχια.
Βουβός κοιτάς την έρημη ακτή.
Ανακαλύπτεις τραγικά 
πόσο σου μοιάζει.

Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Ζηλεύω τα βράχια, 2018

Όνειρο

Χτες βράδυ
ήρθε ένα όνειρο.
Τάραξε ευχάριστα τον ύπνο σου. 
Σκόρπισε τους καημούς, 
κοίμισε τις έγνοιες σου.
Νιώθεις μια θλίψη σαν ξυπνάς.
Ό,τι δεν καταφέρνεις το πρωί, 
γίνεται όνειρο που βλέπεις κάθε βράδυ. 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Ζηλεύω τα βράχια, 2018

Περιστατικά της μνήμης

Ken Watanabe in "Memories of Tomorrow," directed by Yukihiko Tsutsumi

Σας θυμάμαι.
Όπως μας θυμάται ο Χρόνος,
όπως ο Θάνατος.

Γιώργος Θεοχάρης
από τη συλλογή Ενθύμιον, 2004

Δεκέμβρης

 

 

Δεκέμβρης, σύννεφα και αιθαλομίχλη

ψάχνω αιτίες που τα μάτια μου θαμπώνουν

το κρύο σαν μανδύας με τυλίγει

όνειρα μαύρα κάθε βράδυ με κυκλώνουν.

Κλείνω τα μάτια, μη φανεί που κλαίω

χιλιάδες μάτια με τρυπούν σαν με κοιτάνε

νύχτες λευκές με στήνουνε στον τοίχο

δύσκολες μνήμες επικίνδυνα ρωτάνε.

Ζαλίζομαι, παραπατώ και πέφτω

μέσα σου λήθαργου το μαύρο το μπουντρούμι 

σαν πειρατής σε μπάρκο που βουλιάζει

πνίγω την έλλειψη σ' ένα μπουκάλι ρούμι.

Θεοχάρης Παπαδόπουλος

από τη συλλογή Μεταμοντέρνες αυταπάτες, 2021

Ξανακοιτάζοντας ασπρόμαυρες φωτογραφίες

3

Η γιαγιά Σοφούλα. Μαντήλι μαύρο, μαύρο πουκάμισο
και μαύρο μεσοφόρι. Μ' άλλη μπογιά ρούχο δεν έβαψε.
Φωτογραφία του "52. Μόνο λευκό τ' ασβέστωμα του
τοίχου πίσω της.

Το τέλειωσα, γιαγούλα, το γυμνάσιο. Χιονίζει εδώ και
χρόνια στο κεφάλι μου, μ' ακόμα λαχταράω τα λάχανα
γιαχνί που μου μαγείρευες.

Γιώργος Θεοχάρης
από τη συλλογή Ενθύμιον, 2004

Έξυπνες βόμβες - Χαϊκού (επιλογή 3)

Σελίδα λευκή.
Σε φέρνω στη σκέψη μου
να τη γεμίσω.


Τι πιο τραγικό;
Να κάνω διάλογο
με τη σιωπή σου.


Επικίνδυνη
η σκηνή του έρωτα
κι εγώ κασκαντέρ.


Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Έξυπνες βόμβες - Χαϊκού, 2016

Περιστατικά της μνήμης

Σφαγμένο φεγγάρι
πεταμένο στ' αμπέλια και στα χωράφια.

Δεν ξημερώνει.

Λυσσάει μαύρος άνεμος
στα σκίνα και στα κυπαρίσσια

κι από τη φλέβα της πέτρας
ζεστό αναβλύζει
το μαύρο αίμα.

Γιώργος Θεοχάρης
από τη συλλογή Ενθύμιον, 2004

Μια κουβέντα

Στο τραπέζι ένα σημάδι,
σαν πληγή. 
Τα πιάτα σπάσανε, 
ράγισαν τα ποτήρια.
Τα βλέματα παγώσανε, 
τρεμούλιασαν τα χείλη.
Τόσο δυνατή,
τόσο βαριά, 
σεισμός που τράνταξε το σπίτι, 
μια κουβέντα. 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Ζηλεύω τα βράχια, 2018

Προσοχή στο κενό

 

 

«Προσοχή στον κενό»

λέει η φωνή στα μεγάφωνα.

«Προσοχή στο κενό»

διαβάζω στις πόρτες του μετρό.

Έχω μάθει να προσέχω

να περπατάω διστακτικά

να μην πατήσω στο κενό.

Φοβάμαι μήπως κενωθώ

καθώς τα γύρω μου κενά

πολλαπλασιάζονται.

Κι όλο βλέπω γύρω μου

ανθρώπους που δεν πρόσεξαν

κι όλο βλέπω γύρω μου

ανθρώπους που έπεσαν

κι όλο βλέπω γύρω μου

κενούς ανθρώπους.

 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος

από τη συλλογή Μεταμοντέρνες αυταπάτες, 2021

Μαρίνα

Σαν της θαλάσσης τον αγέρα
σαν των ψηλών πύργων τον χρυσό
σαν της γης το πρώτο πάθος
Μαρίνα
η ψυχή σου.

Σαν της μνήμης εξορία
σαν του έρωτα ιερό
σαν της Μούσας ασπασμός
Μαρίνα
το ταξίδι σου.

Σαν σκιά σε πορφυρό λιβάδι
σαν στη λήθη αργή γραφή
σαν της πτώσης την τελευταία πνοή
Μαρίνα
η ταφή σου.

Άγγελος Θεοχάρης
αδημοσίευτο

Φιλί και δάκρυ

Ήταν σαν μέλι το φιλί. 
Γλυκάθηκε ο νους 
και δεν ξεχνά. 
Αγάπησε η καρδιά
και δεν μπορεί πια να μισήσει. 
Ήταν το δάκρυ σαν διαμάντι. 
Το μάτι θόλωσε 
και δεν μπορεί να δει. 
Έπεσε το δάκρυ στο φιλί. 
Το δάκρυ κόλλησε
και δεν μπορεί να φύγει.
Κι έγινε το φιλί σκληρό
σαν πέτρα. 

Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Ζηλεύω τα βράχια, 2018

Από μνήμης

Τιμή στον μονάκριβο φίλο μου

Τον είδα να έρχεται από το βάθος του δρόμου. Ψιλόβρεχε. Φορούσε ένα σταυροκούμπωτο παλτουδάκι ψαροκόκαλο, του οποίου ένα από τα τέσσερα μεγάλα κοκάλινα κουμπιά είχε χαλαρώσει και κρεμόταν από την κλωστίτσα του. Χαμογελούσε μ΄εκείνον το μορφασμό που αποτελεί εισαγωγική εικόνα στο κλάμα, όταν τα νήπια μαντεύουν το πικρό παρελθόν του μέλλοντός τους.
«Καλημέρα Γιώργο», του είπα.
«Καλημέρα Γιωργούλη», μ' αντιχαιρέτισε.
Προχώρησε στο χωματόδρομο. Μπήκε στον μαγικό κόσμο του κουρείου. Ο πατέρας του έβαζε ταλκ στον φρεσκοκουρεμένο πελάτη.
Κόλλησα το μούτρο για λίγο στο τζάμι του μαγαζιού. Ο Γιώργος πλησίασε και μου ψιθύρισε: «Όταν μεγαλώσουμε θα τα ιστορήσω όλα τούτα. Μήν κάθεσαι στο κρύο. Θα τα διαβάσεις τότε. Τρέξε κι εσύ ν' αποταμιεύσεις μνήμες».

Σάββατο πρωί. Γενάρης του 1958. Στη Μεσσήνη ψιλόβρεχε σίγουρα. Στη Δελφίνα μπορεί και να χιόνιζε.

Γιώργος Χ. Θεοχάρης
από τη συλλογή Από μνήμης, 2010

Έξυπνες βόμβες - Χαϊκού (επιλογή 1)

Σβήνουν τα φώτα.
Σε δρομάκια σκοτεινά.
Ζωής αυλαία.


Ματαιότητες.
Με ολόχρυσους σταυρούς
στολίζουν τάφους.


Καταναλώνω
ληγμένα προϊόντα
στην οθόνη μου.


Θεοχάρης Παπαδόπουλος
από τη συλλογή Έξυπνες βόμβες, Χαϊκού, 2016

Σαν εραστές παράνομοι

Two nudes (lovers) by Oscar Kokotchka
Source: MFA, Boston

Θα φύγουμε μια μέρα από τη γη
έχοντας ζήσει μια ζωή με την ψυχή στο στόμα.
Σαν εραστές παράνομοι
που συναντιούνται σύντομα
κι όλο χρωστάει ο ένας του άλλου.

Σαν εραστές παράνομοι
πάντα με το 'να χέρι αγκαλιασμένοι,
όρθιοι σε δωμάτιο σκοτεινό.
Πάντα με το 'να χέρι αγκαλιασμένοι.

Τ' άλλο να σπρώχνει, μια ζωή, αντίθετα
μια πόρτα μην ανοίξει.

Γιώργος Θεοχάρης
από τη συλλογή Αμειψισπορά, 1996