Γίνονται σκόνη οι μέρες.
Σκορπούνε
- χνούδι ανθού της πικραλίδας.
Έρχονται - φεύγουν οι εποχές.
Παιχνίδι παδικό της μελιδόνας - της χελιδόνας.
Αυτό που τώρα θάλλει
αύριο θα 'ν' αιθάλη
κι εκείνο που θ' ανθίσει
το βράδυ θα μαδήσει
Ό,τι θυμάμαι είμαι
κι ό,τι φαντάζομαι.
Είμαι τα κβάντα της μνήμης μου.
Δυνάμει νεκρός.
Δυνάμει ζωντανός.
Η μνήμη τρέχει στο μέλλον.
Τρυπά το μυαλό μου.
Εφορμά να βγει απ΄το χρόνο.
Είμαι ο χρόνος.
Διανταίος
και
διαπερώμενος
Πού η αφετηρία;
Πού ο τερματισμός;
Πασχίζω να μη γίνω αιώνιο τώρα.
Νυχτώνει, ξημερώνει,
νυχτώνει, ξημερώνει,
νυχτώνει ...
Γιώργος Χ. Θεοχάρης
από τη συλλογή Από μνήμης, 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
"Κβαντομνημονική", πολύ αληθινό!
αφού "χρόνος και μνήμη", ανάμεσα στο απειροελάχιστο και στο άπειρο, στη νύχτα και στη μέρα, αιώνια ταξιδεύουν.
Υπέροχο το ποίημα της επικεφαλίδας του blog και η εικόνα!
Μια καλησπέρα:)
Πασχίζω να μη γίνω αιώνιο ...τίποτα
(αχ και να'μουν σε μια γωνίτσα αύριο....
κρυμμένη στις νότες θα σου χαμογελώ με αγάπη)
Kαλημέρα Τόλη μου!
Εύχομαι για τη σημερινή εκδήλωση καλή επιτυχία!
Σας στέλνω την αγάπη μου και τη θετική μου ενέργεια!
Είμαι σίγουρη βέβαια ότι θα είναι μια ξεχωριστή βραδιά!
Μ΄αρέσει ο Γιώργος Θεοχάρης!
Σε γλυκοφιλώ!
εξαιρετικός!
Σε ευχαριστώ θερμά, Άστρια. Να είσαι καλά και καλές γιορτές.
Αφού σε είδα, καλέ ξωτικό, καθόσουν πάνω σε βιβλία ποιημάτων και τα έκανες όλα μαγικά με το ραβδάκι σου.
Καλό βράδυ, φεγγαρόλουστη.
Σε ευχαριστώ, Ουρανία μου, και εκ μέρους του Γιώργου Θεοχάρη.
Ήταν πράγματι μια ξεχωριστή βραδιά. Πιστεύω ότι άρεσαν πολύ όλα. Και οι εικόνες της Τζούλιας μας και η μουσική στο πιάνο από τον Γρηγόρη. Βέβαια, μας έλειπες εσύ αλλά ... τι να κάνουμε;
Καλό βράδυ, γλυκιά μου.
Χαίρομαι που σου αρέσουν τα ποιήματα του Γιώργου Θεοχάρη, Νίκο μου. Ιδιαίτερα γιατί είναι τόσο θλιμμένα και γιατί ο Γιώργος είναι ένας ποιητής με σπάνιο ήθος.
Δημοσίευση σχολίου