Βεβαίως, η πικρή αλήθεια είναι
ότι μονίμως αγνοούσα την ηλικία μου
και ίσως γι’ αυτό να ’ρθουν σκληρά
γεράματα
όταν αποφασίσω να τ’ αποδεχθώ
Με την εμμονή να αγνοώ τον χρόνο
αυτός παρέρχεται όλο και πιο γοργά
όσο τα χρόνια λιγοστεύουν
χωρίς να του ζητώ λογαριασμό
βέβαιος ότι κάποτε θα δω
το είδωλό μου στον καθρέφτη
που ίσως από πρόνοια
δεν τον επισκεπτόμουν νέος
όταν η φιλαρέσκεια δικαιολογημένη
Τώρα, αποφάσισα
να χαίρομαι τα πρωινά
το αυλακωμένο από χαρές
και λύπες πρόσωπό μου
να ευλογώ την κάθε νέα χαρακιά
και ως παλαιόθεν πολυάσχολος
να αποποιούμαι το κάθε ίχνος νοσταλγίας
Κι ας ξέρω ότι θα φύγω
ήσυχα κι απλά
όπως οι άνθρωποι που έζησαν
πραγματικά
βυθισμένος ήρεμα στην
απόλυτη ισότητα
που δίνει απλόχερα στο
τέλος της ζωής
η μοίρα των ανθρώπων
Γιώργος Δουατζής
από την ποιητική σύνθεση Χρόνου σκιά, 2018
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου