Κομμάτι αβύσσου

ΠΙΣΤΕΥΩσ’ ένα ήσυχο χρώμα

Που πάντα ξεκινάει σαν υπόθεση πάνω στα φύλλα

ανηφορίζει μ’ ένα λιπόσαρκο τραγούδι

κι αφήνει πάνω μας τις μοναξιές

μια ν’ αχνοφέγγουν και μια να χάνονται

μες στα θροΐσματα

Εδώ που με διόρισαν βουβό ληξίαρχο των ανέμων

πιστεύω σ’ ένα χρώμα δραπέτη

απ’ τα βουνά που είναι

        με τη ροή της νύχτας αλληλένδετα

Απ’ όλα τα μεθυστικά κινήματα της σκέψης

πιστεύω περισσότερο στις εξεγέρσεις των χρωμάτων

Όμως εδώ δε φθάνουν χρώματα

Ο άνθρωπος είναι που μιλά με όλες τις πληγές του

Έλια Οικονομίδου

από τη συλλογή Κήπος οριστικά, 2018