Απόψε παρουσιάζομαι

-

-          Κυρίες και κύριοι,

Έχετε μπροστά σας την αποκαταστημένη έκδοση

των φύλλων απ’ το σώμα μου

τη λιτή συνήχηση όλων των φθινοπώρων

την ανατομία των χειμάρρων

Τα σχόλιά μου είναι στεγνά και σύντομα

αναπνέουν σαν ελάχιστη χλόη

Την ύλη ένιωθα παραισθητικά

Οι υποδιαστολές τέμνουν έτσι τυχαία

ωκεανούς, πρόσωπα, δρόμους, πλατείες

Από τα σημεία στίξης θέλησα μόνο ν’ αγκιστρωθώ

σε μια πανσέληνο προπαντός

που ζητιανεύει έξω από το παράθυρό μου

άνω τελεία κοντά στη μοναξιά μου

Πάνω σ’ αυτά τα λίγα φύλλα έχω ό,τι χρειάζομαι

την απολογία φωτός

ή το εργόχειρο σκιάς

Και τούτο το ισόβιο χέρι

που σχεδιάζει μέσα στη νύχτα

μόνος τιτλούχος της στιγμής

Τώρα εσείς καλείσθε να εξακριβώσετε

την αδιακρισία ή την απείθεια ενός χρώματος

[Άλλωστε τα χρώματα δε θα πάψουν ποτέ να είναι

σ’ ένα άλλο επίπεδο μια δικαιοσύνη]

Όμως, κυρίες και κύριοι,

Πού χάθηκαν οι λέξεις;

Το στόμα γεμίζει με τη δίνη τους

Ποιος από εσάς μ’ εξόρισε

έξω από τα συμφραζόμενά μου;

Πώς βρέθηκα μεσοπέλαγα

στο ξέφωτο μιας άκαιρης στιγμής;

-          Κυρίες και κύριοι,

μόλις γίνατε μάρτυρες άθελά μου

της ραγισμένης φωνής ενός αγάλματος

Όμως δε θέλησα τίποτα παραπάνω

από το να σφραγίσω ενώπιον σας

σε τούτο εδώ το κλουβί

ένα σμήνος κραυγές·

τα πειστήρια όσων έζησα

Έλια Οικονομίδου
από τη συλλογή Κήπος οριστικά, 2018