Έκλειψη

Εκτός εαυτού λείπεις ολόκληρος

σαν το φεγγάρι που μετοίκησε απ’ τον κήπο

κι άφησε πίσω του ένα βότσαλο να φέγγει

μέσα σ’ όλα τ’ αδιόρατα που έχουν συμβεί

Εκτός εαυτού ανοίγεις τα παράθυρα

ελευθερώνεις τους χαρταετούς της σκέψης

εσύ, ο γεωμέτρης ενός λάθους

Έπειτα με κοιτάς

με τις σταματημένες καταιγίδες του προσώπου σου

μ’ εκείνον τον ουρανό όλο πείσμα

Εκτός εαυτού σωπαίνεις

Κι αυτό το αγρίμι που μεγαλώνει ανάμεσά μας

άλλοτε «θέλω» κι άλλοτε «δεν μπορώ»

δε σε κομμάτιασε ούτε σήμερα

Εκτός αυτού

έχεις ένα διάφανο χαμόγελο

στα χέρια σου κρατάς σκιές·

τις γέφυρες όσων δεν είπαμε

Ελια Οικονομίδου

από τη συλλογή Κήπος οριστικά, 2018