Πολιτείες στίχων

                                   Marc Chagall, The lovers
 

 I

Μην ψάχνεις για κατοικήσιμους έρωτες, έλεγες
οι περισσότεροι μεταναστεύουν ή πεθαίνουν
αφήνοντας μια βελούδινη πολυθρόνα άδεια
κι ένα ποτήρι μισογεμάτο
με μόνα αποτυπώματα τα δάχτυλα
τα χείλη που δεν θα ξαναγγίξεις.

ΙΙ

Mα εγώ θυμόμουν εκείνα τα βράδια
που μοιάζαν πολιτείες ολόκληρες οι ώμοι σου.
Μπορούσα και κατοικούσα επάνω τους
πότε με το δεξί μου μάγουλο
πότε με το αριστερό.
Η γλώσσα μου νερόφιδο
γλιστρούσε στο λαιμό σου
βυθιζόταν στο στόμα σου
στα τρύπια ποιήματα των χεριών σου κουλουριαζόταν.
Έτσι χάραζαν οι μέρες
μηρυκάζοντας στίχους μέσα από το δέρμα σου.

ΙΙΙ
 
Τις νύχτες με τους σπασμένους γλόμπους
ο ύπνος στο στέρνο σου επάνω.
Τα ξημερώματα στους ώμους δυο φτερά
και το αποτύπωμα του θεού


Ελευθερία Θάνογλου
από τη συλλογή «αναπαράσταση», 2019