Μαύρα ποιήματα

Δεν μπορώ να ξεφύγω από τα μαύρα ποιήματα
διαρκώς με κυνηγούν, με πιάνουν.
Όπου και να κρυφτώ
πάντα ένα μαύρο ποίημα με βρίσκει.

Ανήμερα θεριά, πεινασμένα
ξεσκίζουν τις σάρκες μου
ξεριζώνουν τους κήπους των λέξεων
με ρήματα και αντωνυμίες.
Θεριά ανήμερα
προσπάθησα να τα δαμάσω
τους έδωσα τα χέρια μου.

Πώς να χτυπήσω το μαστίγιο λοιπόν;

Τα δάχτυλά μου
θρυμματίζονται
στα δόντια τους
χρόνια τώρα.


Ελευθερία Θάνογλου
από τη συλλογή «αναπράσταση». 2019