Το υπεσχημένο από καταβολής του πόνου.
Μες στις βελανιδιές της ζωής σας κελαηδά
λησμονημένο σαν πουλί
που κανείς ποτέ του δεν το άκουσε.
Ένα δέντρο είναι φυλαγμένο για σας μες στον παράδεισο.
Πέρα από μήνες και καιρούς,
πέρα από τη χάλκινη φθορά του χρόνου,
πέρα κι απ' το διαβρωμένο μέταλλο της μνήμης σας.
Κάθε κλαδί του μια κλωστή που γνέθει η αγάπη,
καθώς κεντά επτάχορδο το φως το αιώνιο.
Όσο κρατά το έργο των χειρών της
υπάρχει ελπίδα.
Υπάρχει ελπίδα
όσο το βλέμμα της ευφραίνεται κοιτώντας του κόσμου
το κρύσταλλο.
Να γίνετε κι εσείς κλωστή,
πουλί λησμονημένο στο κλουβί του απέραντου.
Σταύρος Γκιργκένης
από τη συλλογή Στου ματιού το κέντρο, 2018
σε κοινή έκδοση με τη Στέλλα-Λουίζα Κατσαμπή
με τίτλο Ανθρώπινα δαιμόνια
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Ο Σταύρος Γκιργκένης γεννήθηκε το 1972. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Είναι διδάκτορας φιλολογίας του Α.Π.Θ. Από το 1998 έχει μεταφράσει στις εκδόσεις Εξάντας και Ζήτρος δεκαπέντε υπομνηματισμένους τόμους έργων της αρχαίας γραμματείας. Είναι συνεργάτης του φιλοσοφικού περιοδικού Φιλοσοφείν, του δίγλωσσου περιοδικού (ελληνικά-ισπανικά) Ερατώ, ενώ εκδίδει με συνεργάτες το δοκιμιακό-λογοτεχνικό περιοδικό Νόημα.
Το 2012 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η αναμενόμενη (εκδόσεις Βουνέ), το 2017 τη δεύτερη με τίτλο Μάγαδις (Φούγκα) στις εκδόσεις Ρώμη, το 2018 την τρίτη με τίτλο Περί ονείρων (εκδόσεις Ρώμη). Πρόσφατα εξέδωσε τόμο με 90 μεταφρασμενα ποιήματα του μεξικανού ποιητή Homero Aridjis υπό τον τίτλο Άνοιγμα τρωικού ίππου (εκδόσεις Ρώμη).
Δημοσίευση σχολίου