το φως που ευλογούσε τα μαλλιά σου όπως έγερνες
τον ήχο της φωνής να κελαρύζει
πηγή βαθιά που τα νερά της μου αρνήθηκε.
«Οι συγκυρίες φταίνε» - είπες - και σε πίστεψα
μα δεν κατάφερα να μάθω αυτή τη λέξη
αν πάει να πει «συμπτώσεις», «ατυχίες που χτυπούν»
«ομοβροντία κεραυνών στο ίδιο δέντρο»
ή μήπως μια «συνωμοσία σκοτεινή και πιο βαθιά»
του σύμπαντος που ήθελε για πάντα να ξεχάσω
πόσο πολύ σε καμαρώσανε τα μάτια μου
και τον λυγμό που απόμεινε βραχνάδα στο τραγούδι.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
απο τη συλλογή Ο μέσα ήλιος, 2018
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου