δεν μενει τίποτα να δω κάτω απ' τον ήλιο
μουρμούριζε κουνώντας τις κεραίες του
ένας σαλίγκαρος μικρός πάνω στα ΄φυλλα.
Μα εγώ κρεμιέμαι στο κενό, απλώνω δάχτυλα,
τεντώνω πόδια και κορμί και μάτια ανοίγω
κι όλα τ' αθέατα ζητώ κι όλα τ' ανείπωτα
κι όσα σταλάζουν στην καρδιά χαρά κι ελπίδα.
Δημήτρης Παπακωνσταντίνου
από τη συλλογή Ο μέσα ήλιος, 2108
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου