Φταίει η βροχή

«Φταίει η βροχή», είπες κι ακούμπησες στο τζάμι
«έξω νικάει η σκοτεινιά, ο ήλιος χάθηκε
υγρό γυαλί και πίσω η πόλη στην ομίχλη
κίτρινα φώτα μακρινά, κλειστά παράθυρα».

«Μόνο η βροχή», είπες ξανά τώρα πιο ήρεμη
σαν βρήκες επιτέλους την αιτία,
«Το νιτισμένο όνειρο να σώσω μοναχά
με μανταλάκια να τ' απλώσω να στεγνώσει». 

«Το δίχως άλλο, η βροχή», μα πια δεν σ' άκουγα.
Κοιτούσα μόνο τη βροχή στα δυο σου μάτια. 


Δημητρης Παπακωνσταντίνου
απο τη συλλπγή Ο μέσα ήλιος, 2018