Το φαρμακείο

Το μόνο φως μέσα στη νύχτα αυτή η λάμπα·

διανυκτερεύει ο πόνος,

δεν κοιμάται.

Ο φαρμακοποιός φοράει γυαλιά,

διαβάζει συνταγές,

τρίζει τ’ αρθριτικά του δάχτυλα,

σχολαστικά τακτοποιεί κουτάκια,

ονειρεύεται τον κήπο του στο θαλασσοχώρι.

Και φεύγουν ένας-ένας οι πελάτες,

στη σκιά χωνεύονται

κρατώντας παραμάσχαλα

ευπώλητες ελπίδες σε συσκευασία,

το καταπότιo, το σιρόπι, το έμπλαστρο,

άντε να δούμε αύριο τι μέρα ξημερώνει.

Ο κάθε δρόμος κρύβει τις παγίδες του,

κάθε γωνιά τον κίνδυνό της,

μα κάθε γειτονιά έχει μια λάμπα

για πρόχειρες ενέσεις αιωνιότητας,

αναβολές φθοράς και άλλα αναλγητικά.

Και έτσι όπως βαδίζουμε γυρεύοντας,

το μόνο φως μέσα στη νύχτα αυτή η λάμπα

και τ’ άστρα μακριά που λιώνουνε

στα δάκρυά τους τα συντροφικά.

Κυριακή Αν. Λυμπέρη

από τη συλλογή Ζητήματα ύψους, 2015