Στην επικράτεια του βράχου

Στην επικράτεια του βράχου

η σκληρότητα έχει όνομα·

μασέλες, δόντια τρωκτικά

που σκίζουν σάρκες από μέσα.

Φυλάνε οι καλοί στρατιώτες τις οδούς

να κόψουν όποια γλώσσα πάει να ξεμυτίσει

και τρόπους μηχανεύονται σωρό

για ευταξίες δήθεν και λειάνσεις.

Κι όταν νομίσεις τέρμα ως εδώ,

ο βράχος έχει κι άλλες εφεδρείες,

ακόμα και τον ήλιο χρησιμοποιεί

να καίει στα πόδια, όταν περπατάς ξυπόλητος.

Ωστόσο, ο βράχος έχει πάντα ανάγκη το νερό

να καθρεφτίζεται και να ηγεμονεύει.

Bράχε,

πώς τη φωνή μου να ρουφήξεις σ’ άφησα,

πώς τη ψυχή μου σ’ άφησα να λιώσεις!

Κυριακή Αν. Λυμπέρη

από τη συλλογή Ζητήματα ύψους, 2015