Νοσταλγία

Μου λείπουν
του κορμιού σου τα πρανή!...
Οι εξοχές σου...
Τα σύδενδρα
κι οι γήλοφοι...
Τ΄αλκιμα,μήκη και πλάτη!...
Η αγκαλιά σου...
Ο χορός του ροζ!...
Η εκβολή,ήτανε,
του μύθου...
Το λάλον ύδωρ,
το άχραντο!...
Νανούριζε,
ορφανές πρωτοχρονιές,
άγουρους νόστους΄
και δειλά απογεύματα!...
Χρωμάτιζε,
ανατολές
και Κυριακές...
Μοσχοβολούσε,
τοκετούς ονείρων!...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο