Τα δαχτυλίδια του καπνού

Καπνίσαμε,ύστερα,
πολλά,
απανωτά τσιγάρα!...
Αμίλητοι.
Και χορτασμένοι...
Μέσα στη νηνεμία
του ημίφωτος,
θρόιζε απαλά,
ζεστή η ανάσα της!...

Θυμάμαι,
τα δαχτυλίδια του καπνού!...
Ανέβαιναν απ΄τα χείλη της,
λικνίζοντας
νωχελικά,
ψηλά,ως το ταβάνι!...
Νωχελικά,
λικνίζοντας,
ανέβαιναν!...

Μετά,
ήρθαν οι άνεμοι...

Τάσος Σ. Μάντζιος

αδημοσίευτο