ανασύρει
μέσα στη νύχτα
τις μορφές,
ερώτων που αποδήμησαν!....
Πίσω από τις καθιζήσεις
της ημέρας,
κάτω από των γεγονότων
τις προσχωματώσεις,
ίδια,
αναλλοίωτα
τα πρόσωπά τους!...
Πρόσωπα του Φαγιούμ!...
Με μια αδιόρατη μελαγχολία
κι όμως,
τα μάτια τους
,ακόμα,
νεανικά και φωτεινά.
Τα χείλη τους,
άλικα.
Χείλη της ηδονής.
Ακόμα!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου