Παντού κουτιά

Παντού κουτιά!
Τη μέρα που γεννήθηκα γύρω μου απλωμένα,
τυλιγμένα με κορδέλες,
άσπρα, κόκκινα, χρυσά.

Μεγάλωνα.

Σ' ένα τετράγωνο σπίτι,
πόρτες, παράθυρα και κάδρα.

Όταν πήγα στο σχολείο,
βιβλία, θρανία και δάσκαλοι μου θύμισαν κουτιά.

Τα 'χουμε ανάγκη, σκέφτηκα (με τις παραλλαγές τους).

Πήρα το δίπλωμα μετά.
Και ένα όμορφο αμάξι που
στο περίβλημα χωρούσε ιδανικά.

Όλα καλά ¨(;)

Ένα θέμα μόνο με κυνηγά τα βράδια:

Η κοινωνία με φρονεί χρυσόψαρο σε γυάλα,
αλλάζοντάς μου τα κουτιά
μέχρι ν' αποχωρήσω.

Και θαύμασα τα σώμα μου πολύμορφο όπως ήταν,
εκείνος μόνο μ' έφτιαξε σχήμα να μην κρατώ,
να είμαι ελεύθερη παντού -
παντού να περισσεύω.


Δέσποινα Ντάση
από τη συλλογή Όλα τα Μη του κόσμου, 2015