Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Εξ αδιαιρέτου


Τα σπίτια δε γερνούν
εκδικούνται
απλώνουν τα σκελετωμένα τους δάχτυλα
και στοιχειώνουν τον ύπνο μας.
Ξεπηδούν μέσα από τα χαλάσματα
τα ανίσκιωτα όνειρα των παιδιών
που γίναντε τώρα κληρονόμοι
και δεν νοιάζονται πια
για τα δέντρα στην αυλή,
το ραγισμένο πιάτο στον νεροχύτη,
την παλιά φωτογραφία στο σαλόνι

των παιδιών που γίνανε τώρα κληρονόμοι
και εκτελεστές της διαθήκης
που θα μοιράζει εσαεί
αναμνήσεις, γέλιο, κλάματα, πληγές ανοιχτές,
αγκαλιές, φιλιά, δάκρυα

εξ αδιαιρέτου.


Χάρης Μιχαλόπουλος
από τη συλλογή Δεν έρχονται, 2015

 

Δεν υπάρχουν σχόλια: