Θητεία

Η τηλεκάρτα τελειώνει,
όπως και το τσιγάρο στο χέρι μου
μαζί κι ο ύπνος, τα όνειρα
άγουρα ξυρισμένα το χάραμα
για πρωινή αναφορά
τυρόπιτες στο ΚΨΜ
χαλασμένοι χυμοί
ξεκούρδιστα ρολόγια
κι οι αφίσες των ηρώων της Επανάστασης
να σε κοιτούν αινιγματικά και επίμονα

τη νύχτα κοιτάζω άγρυπνος τα φώτα της πόλης
πέρα από τον φράχτη
σύνθημα, παρασύνθημα και το περίπολο νυσταγμένο
συνοπτικές μεταμεσονύκτιες διαδικασίες
που μουτζουρώνουν τον ύπνο των πουλιών

μοναξιά, όπως εικόνα Χριστού
κρεμασμένη σε θάλαμο στρατιωτικού νοσοκομείου

η τηλεκάρτα τελειώνει
όχι όμως κι αυτή η θητεία
που τραβάει βαθιά μέσα στη νύχτα
της άγουρης εφηβείας των τριάντα.


Χάρης Μιχαλόπουλος
από ΄τη συλλογή Δεν έρχονται, 2015