Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Ευτυχισμένο το 1789


Νώε, τι θα φάμε σήμερα;
Έλειψε η αγάπη, γι'΄αυτό γίναμε εραστές
με ημερομηνία λήξης.
Αστυνομία παντού, Δικαιοσύνη πουθενά.
Σαμποτάζ στη βιομηχανική ανάπτυξη.
Λευτεριά στα όνειρα.
Τα όνειρα μας κρατάνε ξύπνιους.
Τα πιο όμορφα όνειρα είναι ανώνυμα.
Κι ανάμεσά μας πλανιέται η αποδοχή
μιας απέραντα χαραμισμένης ζωής.
Όταν μεγαλώσω, θα ήθελα να μην γίνω ξυπνητήρι.
Σε ποια βιτρίνα κρύψαμε την αγάπη, αδελφέ;
Πόσα gigabyte μνήμης έχεις;

Μα η καρδιά μου; Πού είναι η καρδιά μου;
Όσες κρέμες κι αρώματα να βάλεις,
εγώ θα σε μυρίζω πάντα ιδρωμένη.

(για την αντιγραφή)
Χάρης Μιχαλόπουλος
από τη συλλογή Δεν έρχονται, 2015

* Πρόκειται για συλλογή από φράσεις που είναι γραμμένες σε τοίχους της Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Ξάνθης.
 

1 σχόλιο:

Poet είπε...

Ο Χάρης Μιχαλόπουλος γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Λατινική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Leeds.

Έχει εκδώσει τρεις ακόμη ποιητικές συλλογές, ενώ ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνιά περιοδικά, κριτικες και ποιητικές ανθολογίες. Συνεργάζεται με το περιοδικό Μανδραγόρας, γράφοντας βιβλιοκριτικές ποίησης. Σήμερα είναι Επίκουρος Καθηγητής Λατινικής Φιλολογίας στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Ποιητικά βιβλία του:

- Ψηφιδωτά, ιδιωτική έκδοση, Καβάλα 1995
- Γεωργαφία Δωματίου, εκδ. Στοχαστής, Αθήνα 2000
- Πιο νύχτα, εκδ. Μανδραγόρας, Αθήνα 2007 (Μικρή Λίστα Ποίησης Λογοτεχνιών Βραβείων «Διαβάζω», 2007)