Μες στο λάθος αναγεννιόμαστε αιώνιοι.
Ξεκουρδίζεται ο κόσμος. Τόσο ξένος
όσο το σώμα μετά τον έρωτα.
Χθες βράδυ, μίκρυνα επικίνδυνα,
Μια πελώρια σκιά με σίμωνε μια,
μια ξεμάκραινε. Κρύφτηκα,
σε μια παλιά φωτογραφία.
Άχρηστες όμως οι κρυψώνες, αφού ξέρεις,
φάντασμα της νύχτας, δεν υπάρχει.
Τα άγνωστα βήματα που ακούς, δικά σου μόνο
κι η βρώμικη ανάσα, όχι τέρατος. Εσύ,
αειθαλές παιδί σ' ένα κορμί, ναυάγιο.
Σκιά τρομακτική μα οικεία, θυμήσου
κάθε φορά που κοιτάζεις στην ντουλάπα,
κούτες παιχνίδια, τα ρούχα, τα παπούτσια,
την δική σου βρίσκεις, ηλικία παιδική.
Καινούργια μέρα. Ο ήλιος
επιβάλλεται στο δώμα.
Χρυσό το σκήπτρο του, χαράσσει
χαμόγελα στο στόμα. Μόνο οι μπουκάλες
παραταγμένες στο τραπέζι, μαρτυρούν
πως εχθές βράδυ
με απάτησα με τον εαυτό μου.
Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Εξορία στην γέννηση, 2015
Ενότητα : Οι νάνοι
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ενδοσκοπικό και τρομακτικά οικείο όταν "απατάμε τον εαυτό μας"..
Είχα καιρό να επισκεφτώ το Λιβάδι.. το καλό είναι ότι τα λιβάδια είναι απέραντες εκτάσεις, ανοικτές προς όλους,δίχως πόρτες.. Καλό Πάσχα Τόλη..
Έλενα, χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω στο Λιβάδι ύστερα από τόσο καιρό, ιδιαίτερα γιατί τα ιστολόγια έχουν ατονήσει και πολλοί παλιοί φίλοι έχουν χαθεί.
Έχεις δίκαιο ότι το Λιβάδι είναι απέραντο και ανοιχτό σε όλους, σε σένα μάλιστα ακόμη περισσότερο. Ελπίζω κάποια στιγμή να ενεργοποιήσεις το ωραίο σου ιστολόγιο αλλά δεν τολμώ να ζητήσω να σε ξαναδούμε σε κάποια παρέα.
Καλό Πάσχα, γλυκιά μου.
Ναι, είναι αλήθεια Τόλη ότι τα ιστολόγια έχουν ατονήσει μετά την ενδυνάμωση του facebook. Πολύ πιθανών βέβαια οι λόγοι να είναι σοβαρότεροι.Ο αγώνας για επιβίωση έγινε σκληρότερος για πολλούς.
Κάποια στιγμή θα ενεργοποιήσω το ιστολόγιο μου,αυτό είναι πολύ πιθανό..για να βρεθώ στην ωραία παρέα σας, είναι ακόμα πιο εύκολο..Καλή Ανάσταση Τόλη..
Να είσαι βέβαιη ότι σε καταλαβαίνω πολύ καλά, Έλενα, και σου εύχομαι καλύτερες μέρες τώρα με την άνοιξη. Καλή Ανάσταση (σε μια ώρα περίπου) και Καλό Πάσχα.
Δημοσίευση σχολίου