Ύμνοι του παραλόγου

                                    στον Αλμπέρ Καμύ

1 - Ο ύμνος του παραλόγου

Να ξεκινάς Οδύσσειες,
ενώ βλέπεις
πως η Ιθάκες αλλάζουν συνέχεια θέση.


ΙΙ - Ο ύμνος της ματαιότητας

Να σου παίρνει μέτρα ο θάνατος
κι εσύ ν' ανησυχείς
πώς θα φανείς μες στο κουστούμι.

- Ωραίος που 'ναι ο νεκρός.
Απλώς τοπίο.


ΙΙΙ - Ο ύμνος της πίστης

Αμυγδαλιά να εμπιστεύεσαι
καθώς, χειμώνας, γύρω
διαρκώς σε ταπεινώνει.


IV - Ο ύμνος της ήττας

Να τριγυρνάς γυμνός
ενώ όλοι γύρω μασκαρεύονται
τις νίκες τους.

- Ανθίζει κι η αποτυχία, απλά προς το μαβί.


V - Ο ύμνος της αγάπης

Τόσο δικό σου,
που το συνέτριψες στην αγκαλιά.

- Αλίμονο σε όσους αγαπάνε!
Φορούν ανδρεία πόδια,
μα σε δειλό χώμα περπατούν.


VI - Ο ύμνος της ύπαρξης

Αυτό είμαστε
Ζωή κοντή επάνω σε ψηλά τακούνια.
Απεγνωσμένη να φανεί πάνω από τη σκόνη.


Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Εξορία στην γέννηση, 2015
Ενότητα : Μονόλογος Ι