Στον πατέρα μου
Δεν ξέρω
πού σε βρίσκει
ο καιρός
και διαρκώς
μακραίνεις.
Έσβησε
το κεράκι σου
με τόσα
φυσήματα,
τρόχισε
τη ζωή σου
το άγνωστο.
Όσα λουλούδια
κι αν σου φέρω
μαραίνονται
δε βρίσκει χώμα
η ρίζα,
μπετόν και
μάρμαρο
το τόπος σου
τώρα.
Κι αν σου μιλώ
με συλλαβές
αν κόβω λέξεις
είναι γιατί
δεν ξέρει ο πόνος
από γραμματικές
κι ορθογραφίες.
Δε θέλει
λόγια περιττά.
Μάρτιος 2008
Ελένη Μαρινάκη
από τη συλλογή Σε ξένο ουρανό, 2011
Ενότητα :Eπτά λόγοι αποχαιρετισμού
2 σχόλια:
Ο υποδόριος σπαραγμός, που διατρέχει αυτό το ποίημα στη ραχοκοκαλιά του, το κάνει συγκλονιστικό.
είναι γιατί /δεν ξέρει ο πόνος /από γραμματικές
κι ορθογραφίες. /Δε θέλει /λόγια περιττά.
Η μεγάλη θλίψη είναι βουβή, Κική μου. Κι όταν είσαι ποιητής, λιγόλογη.
Δημοσίευση σχολίου