Κόκκινες λαμπερές φωτοβολίδες
στο πηχτό αύριο της νέας ενοχής
Πέντε οργιές ύφασμα περασμένο στο στημόνι της θλίψης και να γυρίζει το σχοινί πάνω καταπάνω στον ήλιο να καίγονται οι κλωστές να μπλέκονται τα νήματα να ακούγονται οι ψίθυροι κραυγές και οι οδύνες θρήνοι ανάμεσα στο αίμα του δειλινού και στο θαμπό του κρύου απογεύματος
Μοναδικοί στα χρονικά ικέτες αργοπεθαίνουμε κάτω απ' τα πόδια του Τειρεσία την ώρα που εκστομίζει προφητείες
Χιλιάδες αστέρια πασχίζουν να διαλύσουν το μαύρο περίγραμμα του ήλιου
Γι' αυτό, τον τόπο μου ακόμα και τα χελιδόνια βιάστηκαν να εγκαταλείψουν δραπετεύοντας φοβισμένα - εκτός εποχής - πέρα από τάφους και ανθρώπους
Δεν είναι ο τρόμος του επερχόμενου χειμώνα που θα κρατήσει για πάντα την Περσεφόνη δέσμια στον Κάτω Κόσμο όσο η ατολμία της επόμενης άνοιξης
Κώστας Κρεμμύδας
από τη συλλογή Σαντιγκάρ, 2013
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου