ghost painting, abstract, πηγή walls-inc.net
Γυρίζω απ’ την κηδεία τού πατέρα
τραγούδια παιδικά
παράξενα αλλοιωμένα
πάνω σε μια κούνια τραγουδά
μικρό παιδί ο ίδιος
φυτρώνουμε για λίγο
για λίγο στο χέρι
τα τελευταία τους λόγια καταγράφω
κουράστηκα, μπερδεύτηκα, άρχισα να φωνάζω:
δίχως να παραπονεθώ
και δίχως θέατρο προπάντων
απλά
όπως ο θάνατος συμβαίνει
κι εκεί που το σχεδιάζω
σκοτώνομαι σε ατύχημα
χωρίς ποτέ μου να το μάθω
Πέτρος Γκολίτσης
από τη συλλογή Το τριβείο του χρόνου, 2013
Ενότητα : Πολυάνδρειο (Ωχρόλευκα και αιματωπά)
3 σχόλια:
Επανερχόμαστε τώρα στην πρόσφατη συλλογή του Πέτρου Γκολίτση. Διαβάστε και τα προηγούμενα ποιήματά του που είχα αναρτήσει το 2012.
Θαυμάσιο ποίημα. Τυχαίνει να το έχω ακούσει στην εκπληκτική απαγγελία του Άκανθου και ακόμα έχω στη μνήμη μου τη φωνή του να χρωματίζει με τον ιδιαίτερο τρόπο του κάποιους στίχους.
Κική
Καταλαβαίνω τι εννοείς, Κική μου, γιατί ήμουν παρών στην αντίστοιχη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη με τον Άκανθο και τη Τζούτζη. Καλημέρα.
Δημοσίευση σχολίου