Μελετώντας προσεχτικά του κορμιού σου τα λάμδα
Και τα δύο μετέωρα όμικρον στη βάση του στήθους
Επιμελώς εκπαίδευα τ' αναλφάβητα όνειρά μου
Ξόρκιζα έτσι το κακό καταργώντας τον θάνατο
Στοχαστής των ύστερων ερωτικών χρόνων
Ικέτης μιας πλανόδιας νυχτερινής προστασίας
Λάτρευα το υπέροχο άρωμα στο ύψιλον των περιπτύξεων
Διέτρεχα την ατέλειωτη γκάμα των ωρών πριν το ξημέρωμα
Με δυο φυλλαράκια μυρτιάς στων ματιών σου το λίκνισμα
Και με του φεγγαριού τη σκόνη στο σώμα σου απλωμένη
Ασύστολα να μ' ερεθίζει.
Νίκος Μυλόπουλος
από τη συλλογή Όνειρα σε συνέχειες, 2012
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Πάντα αναλφάβητοι θα είμαστε στον έρωτα..κάθε φορά πιάνουμε ένα βιβλίο απ'την αρχή..και σε εκείνον που έχει το μεγαλύτερο τόμο, επανερχόμαστε σε χρόνο ανύποπτο με τη μέθοδο της μνήμης, για μια καλή επανάληψη και δεύτερη ανάγνωση. Όμορφο ερωτικό ποίημα. Καλό μας αλλόκοτα συννεφιασμένο ανοιξιάτικο απόγευμα :)
To συναρπαστικό μυστήριο του έρωτα κάνει σοφό ακόμη κι ένα κοριτσάκι!
Θα πρέπει να ομολογήσω, Γιάννα μου, ότι εγώ διαβάζω χρόνια τώρα τον ίδιο τεράστιο τόμο κι όλο έχω την αίσθηση, ο αναλφάβητος, ότι ανακαλύπτω κάθε λέξη του από την αρχή. Μήπως όμως πρόκειται για ποίημα και μάλιστα για συλλογή ποιημάτων; Ένα ποίημα τα μαλλάκια της, άλλο ποίημα η φωνούλα της, τρίτο ποίημα τα χεράκια της κ.ο.κ. Για να μη μιλήσω για την ψυχούλα της.
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα του Νίκου. Κι εδώ συννεφιά έχει και γι' αυτό πάω να ανακαλύψω το φως στο ίδιο φυσικά βιβλίο.
Με δυο φυλλαράκια μυρτιάς στων ματιών σου το λίκνισμα
Πανέμορφος στίχος!
Κι ο χαμηλός τόνος του ποιήματος, με τις τρυφερές εικόνες του κάνουν τον έρωτα επιθυμητό, ακόμα και σε κείνους που τον πλήρωσαν ακριβά πολύ.
Ομολογώ δεν σας ήξερα,αλλά με έχετε συναρπάσει..οι καιροί είναι δύσκολοι και φοβάμαι ότι χάνει ο Έλληνας την ποιότητά του με όσα συμβαίνουν..κι εγω στο δικό μου μπλόγκ κυρίως προσπαθώ όχι μόνο με ποίηση αλλά και μουσική να δώσω μιά ποιότητα..θα χαρώ να με διαβάσετε όταν βρήτε χρόνο!!εξαιρετική και η σημερινή ανάρτηση!γεμάτη φως!
Καλημέρα, φίλε/η Smoke. Και ποιος δεν έχει πληρώσει τον έρωτα ακριβά; Και μάλιστα όχι μόνο μια φορά !! Το «αναλφάβητος» που λέει το κοριτσάκι παραπάνω, σημαίνει χωρίς αμφιβολία και ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Πώς να ζήσει όμως κανείς χωρίς το εκείνο το εξαίσιο άρωμα;
Ο έρωτας είναι Δάσκαλος
ενός μοναδικού αλφάβητου
που με κανέναν άλλο τρόπο
δεν μπορείς να διδαχτείς..
Μου άρεσε πολύ το ποίημα!!!
Καλησπέρα, Καtε, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Έριξα μια ματιά στο ιστολόγιό σου νωρίτερα και το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Συγχαρητήρια. Το έχω βάλει ήδη στα «αγαπημένα» μου για να το παρακολουθώ κατά διαστήματα, όσο φυσικά μου επιτρέπει ο μεγάλος φόρτος εργασίας μου. Δεν τα κατάφερα όμως να εγγραφώ στους «αναγνώστες» σου, ούτε να σου γράψω σχόλιο και δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται σε διάφορα περίεργα που κάνει ο δικός μου υπολογιστής ή σε πρόβλημα της δικής σου ανάρτησης. Όπως και να έχει όμως, συνεχίζουμε. Καλό βράδυ.
Κάτι ήξερα λοιπόν εγώ και έγραψα «Το μυστικό αλφάβητο», Μελίνα μου. Χαίρομαι που σου άρεσε το ποίημα του Νίκου και ... συνεχίζουμε. Καλό βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου