(photo by lexus - ox)
Παιδιά, πιστεύαμε
πως καράβια ολόκληρα χωρούσαν σε μπουκάλια.
Κι όταν μας τέλειωναν τ' ακρογιάλια,
τα μπουκώναμε μ' όση λέξη αντέχανε.
Μην τυχόν και παρερμηνεύσει τα όνειρά μας το ανέφικτο.
Παιδιά πιστεύαμε. Τώρα πια, η μόνη αλήθεια:
Όσο γεμάτο το μπουκάλι, τόσο γρηγορότερα βυθίζεται.
Ξόδεψα τα χρόνια περιμένοντας
' κείνο το μήνυμα που προορίζονταν για μένα.
Κι όταν η θάλασσα μ' απογοήτευσε,
στράφηκα στον ουρανό. Εκεί,
που παρόν και παρελθόν θα συμβεί σε μια στιγμή,
είπα μήπως και προλάβω.
Αστέρια μου, ποια ευχή σας ναυάγησε
και πηδήξατε στο κύμα να σωθείτε;
Ναύτες μου, δίπλα σας! Νησί!
Δεν το βλέπετε, ολόγιομο φεγγάρι;
Γιώργος Χ. Στεργιόπουλος
από τη συλλογή Κατά χρόνον ευαγγέλιο, 2012
ενότητα ΙΙΙ, Η πινακοθήκη της Αλεξάνδρειας
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Mελαγχόλησα όμορφα με το ποίημα!
Καλό σου μήνα Τόλη μου!
Αλλά και το ποίημα που διανυκτερεύει πολύ δυνατό!
Από τη μελαγχολία στη δύναμη και στον αγώνα, Όλγα μου, και πάλι πίσω. Μου φαίνεται πως είναι η μοίρα μας. Χαίρομαι που σου άρεσαν τα ποιήματα.
Καλό μήνα και καλή άνοιξη, γλυκιά μου.
Εξαιρετικό ποίημα. Εξαιρετικό.
Κι εγώ έχω επισημάνει τους πολύ δυνατούς στίχους του Αγγελάκα στο διανυκτερεύον ποίημα και, με την ευκαιρία του σχολίου της 55fm, θυμήθηκα να σας το πω. Ο καλός ο λόγος, (όταν έχει ...λόγο), να λέγεται. Είναι η χαρά του ποιητή. Και η αποζημίωσή του.
(Ακόμα μετανιώνω που βρέθηκα φέις του φέις με τη Ζυράνα Ζατέλη και φοβούμενη μήπως είμαι ενοχλητική, δεν της είπα πόσο πολύ μου αρέσει η μαγική γραφή της και πως έχω διαβάσει ο,τιδήποτε έχει εκδώσει.)
κ.κ.
Έπρεπε να της το είχες πει, φίλη μου κ.κ. Ναι, πρέπει να λέμε τον καλό τον λόγο όταν πράγματι το αξίζει το ποίημα, το διήγημα, το μυθιστόρημα.
Από την άλλη όμως, φίλη μου κ.κ., έχω κυριολεκτικά αηδιάσει με τα εξωφρενικά εγκώμια για σκουπίδια που βλέπω καθημερινά στο facebook. Σίγουρα δεν μπορείς να βρεις άκρη στη χώρα αυτή της μεγάλης σύγχυσης.
Δημοσίευση σχολίου